The Most Venomous Snakes In The World

Slangensoorten kunnen zowel giftig als niet-giftig zijn. Giftige slangen produceren gif als afweermechanisme en voor het immobiliseren van prooien. Slangengif krijgt zijn toxiciteit door de aanwezigheid van zootoxinen, die door fang bites of spugen in het slachtoffer worden geïnjecteerd. De gifproducerende klieren bevinden zich aan weerszijden van het hoofd van de slang en worden beschermd door een gespierde huls. Eiwitten vormen de grootste elementen in slangengif en veroorzaken de meeste schade bij prooien door belangrijke enzymen te remmen. De toxiciteit van het gif van een slang wordt uitgedrukt door muizen-LD₅₀ test (letale dosis 50%). Deze test vereist het gebruik van andere dieren, meestal muizen, die worden geïnjecteerd met een dosis van een bepaald slangengif. De proef heeft tot doel na te gaan welk slangengif de helft van de populatie van het dier kan doden. De slangen met de laagste waarden zijn de meest giftige. Australië heeft het grootste deel van de giftige slangen van de wereld, waar ze meestal in het kustgebied van het land wonen.

10. West-Australische tijgerslang

De West-Australische tijgerslang is een van de meest giftige slangen van Australië. Het gif heeft een muizen-LD₅₀ van 0.194 mg / kg. Het leeft in moerassige gebieden en wetlands en voedt zich met kleine zoogdieren en vogels.

9. Black Tiger Snake

De zwarte tijgerslang is een inheemse slangensoort van Australië. De slang vertoont variantie in kleur, meestal met strepen zoals die zichtbaar op een tijger. De tijgerslang heeft een voorkeur voor kustgebieden, kreken en wetlands. Het groeit tot een maximum van 10-poten en het is ovovivipaar. Het gif van de slang heeft een muizen-LD₅₀ van 0.131 mg / kg, en het bevat myotoxinen, stollingsmiddelen, neurotoxinen en hemolysinen. Het gif van de slang veroorzaakt schadelijke effecten bij de mens, zoals ademhalingsmoeilijkheden, gevoelloosheid, tintelend zweten en verlamming. Wanneer de tijgerslang verstoord is, maakt deze zijn lichaam vlak en laat zijn hoofd opstaan ​​klaar om aan te vallen.

8. Zwart-gestreepte zee Krait

De zwartgerande zeekoot woont in de westelijke warme wateren van de Stille Oceaan, en het leefgebied omvat de oostkust van Brunei en het Maleisische schiereiland en Halmahera, Indonesië. De slang komt om de zes uur om de lucht en heeft een voorkeur voor koraalriffen. Het gif heeft een toxiciteit van 0.111 mg / kg bij onderwerping aan de LD onderhuidse injectie₅₀ test. De zwart-gestreepte zeekoet voedt zich met vis en valt zelden mensen aan, tenzij ze wordt bedreigd. De Japanners verwijzen naar de slang als erabu umi hebien het is een winterse delicatesse in het zuiden van het land.

7. Veelbandige Krait

Het leefgebied van de Koot met vele merken omvat Birma, het vasteland van China, Laos, Taiwan en Vietnam. De maat van LD₅₀ van 0.108 mg / kg maakt het de zevende meest giftige slangen soort ter wereld. Het wordt meestal waargenomen in drassige gebieden, evenals in bossen, plantages, mangroven en struikgewas. Het dieet omvat vissen, slangen, kikkers, hagedissen, knaagdieren en alen. Het gif van de slang veroorzaakt symptomen zoals onderbroken ademhaling, tunnelvisie, diplopie, algemene pijn, stemverlies en ongemak in de borststreek. Het risico van overlijden hangt af van de ernst van de beet.

6. Coastale Taipan

De taipan aan de kust is een inheemse slangen soort van Australië die in de oostelijke en noordelijke kustgebieden van het land woont. Het is een van 's werelds meest giftige terrestrische slangen met een muizen-LD₅₀ van 0.099mg / kg. Een volgroeide Taipan aan de kust is typisch tussen 4.9 naar 6.6 voeten waardoor het de langste giftige slang van Australië is. Het gif is vooral effectief bij de jacht op zoogdieren zoals ratten en muizen. Het gif is dodelijk en tast het zenuwstelsel aan. Een onbehandeld slachtoffer sterft binnen 2.5 uren na gebeten te zijn.

5. Peron's Sea Snake

Habitats van de zeeslang van de Peron zijn de Straat van Taiwan, de Golf van Siam, de koraalzee-eilanden en andere regio's. Het gif reflecteert een waarde van 0.079 mg / kg bij blootstelling aan de LD onderhuidse injectie₅₀ test. De zeeslang van de Peron onderscheidt zich van andere zeeslangen door de stekels op zijn kop. De gemiddelde lengte van de snuitopening is 39 inches. Het voedt zich met kleine vissen en baart de jongen, in tegenstelling tot het leggen van eieren.

4. Gele Bellied Sea Snake

De geelbuikige zeeslang is goed ingeburgerd in de tropische oceanische wateren van de aarde (met uitzondering van de Atlantische Oceaan). Het wordt gekenmerkt door een zwarte rug en een gele onderbuik. De muis LD₅₀ van het slangengif is 0.067 mg / kg. Het gif heeft dodelijk gif en beïnvloedt de skeletspier. Het gif kan worden geneutraliseerd door anti-gif. De geelbuikige zeeslang is volledig aangepast aan mariene habitats en voedt zich met vissoorten door ze heel te slikken.

3. Oost-bruine slang

De oostelijke bruine slang is een inheemse soort voor Australië, Indonesië en Papoea-Nieuw-Guinea. Het wordt gekenmerkt door verschillende tinten bruin en de gemiddelde lengte varieert van 3.6 tot 5.9-voet. Het dieet van de slang bestaat uit knaagdieren, terwijl het leefgebied bestaat uit graslanden, bossen, savannebossen en struikgewas. Het slangengif heeft een waarde van 0.053 mg / kg op basis van de LD voor subcutane injectie₅₀ test. Bij de mens heeft het gif van de slang effecten zoals nierfalen, duizeligheid, convulsies en diarree.

2. Dubois's Seasnake

De zeeslang van de Dubois bewoont de kusten van de koraal-, Timor- en Arafura-zeeën en de Indische Oceaan in Australië, Papoea-Nieuw-Guinea en Nieuw-Caledonië. Het gif van de slang heeft een toxiciteitsniveau van 0.044 mg / kg bij blootstelling aan de LD onderhuidse injectie₅₀ test. Zijn prooi is murenen en andere vissen die op de zeebodem leven. De zeeslang van de Dubois geldt als 's werelds tweede giftige zeeslang.

1. Binnenlandse Taipan

Het binnenland taipan woont in de semi-ariede delen van centraal-oosten van Australië. Het bereikt een gemiddelde lengte van 5.9-poten met een maximale lengte van 8.2-poten. Het binnenlandse vergift van taipan meet als giftigst met een LD van muizen₅₀ waarde van 0.025mg / kg. De lage waarde betekent dat de binnenlandse taipan een kleine hoeveelheid gif nodig heeft om de prooi te verlammen. Het gif is naar schatting giftig genoeg om een ​​minimum aantal 100 volwassen mannen te doden. Het prooien op zoogdieren, maar het is teruggetrokken en verlegen, en dus beten worden zelden gerapporteerd door mensen. Eenmaal gebeten, zal een persoon plaatselijke pijn ervaren gevolgd door algemene gevoelens zoals braken, diarree, duizeligheid, hoofdpijn, convulsies en buikpijn. Indien onbehandeld, bezwijkt het slachtoffer aan orgaanfalen.

Welke zijn de meest giftige slangen ter wereld?