De Manen Van Jupiter

Auteur: | Laatst Bijgewerkt:

Jupiter heeft 69 bekende manen, het grootste aantal manen voor een planeet in het zonnestelsel, die variëren in grootte en karakteristieken. Onderzoekers hebben de manen gegroepeerd in twee brede categorieën, namelijk gewone satellieten en onregelmatige satellieten. De reguliere satellieten hebben bijna ronde banen en zijn prograde terwijl onregelmatige satellieten kleiner zijn met excentrische banen. Er zijn twee subgroepen van reguliere satellieten - binnenste satellieten en hoofdsatellieten. Binnenste satellieten (de Amalthea Group) in de baan het dichtst bij Jupiter en zijn verantwoordelijk voor het aanvullen en onderhouden van het ringsysteem van Jupiter. NASA merkt op dat de hoofdgroep (Galileïsche Manen) bestaat uit enkele van de grootste lichamen in het zonnestelsel naast de zon en de planeten. Aan de andere kant zijn er twee subgroepen van onregelmatige satellieten, namelijk prograde en retrograde.

Voorbeelden van enkele van de manen van Jupiter

Sinds hun ontdekkingen zijn wetenschappers in staat geweest om een ​​grondige analyse uit te voeren van sommige van de manen van Jupiter dan van andere manen van het zonnestelsel met uitzondering van die van de aarde. Sommige manen van Jupiter zijn echter maar een paar keer waargenomen vanwege hun onbekende banen. Dit artikel analyseert enkele van de goed onderzochte manen die rond Jupiter draaien.

Amalthea (Jupiter V)

Amalthea is de nummer drie maan op afstand van de planeet en de grootste van de binnenste satellieten. Waarnemers geloven dat deze maan bestaat uit poreus waterijs onder de grote kraters en richels waaruit het oppervlak bestaat. Ontdekt in 1892 draait deze planeet om Jupiter op een afstand van 2.54 Jupiter radii, een excentriciteit van 0.003 en een inclinatie van 0.37 ° ten opzichte van de evenaar van Jupiter. Foto's laten zien dat Amalthea rood van kleur is in wat mogelijk zwavel is afkomstig van de nabijgelegen maan, Io. Waarnemingen tonen ook aan dat de leidende halfrond 1.3 keer helderder is dan de achterste hemisfeer waarschijnlijk als gevolg van de hoge snelheid en wrijving. Het oppervlak van Amalthea meet tussen 33976.98 en 65,637 vierkante mijlen en straalt meer uit dan het ontvangt van de zon. Deze straling kan het gevolg zijn van de invloed van de Joviaanse warmteflux, zonlicht dat wordt weerkaatst door Jupiter en het beschieten van geladen deeltjes.

Callisto (Jupiter IV)

Callisto is de op een na grootste maan van Jupiter en de op twee na grootste maan in het zonnestelsel. Deze Galilese maan heeft een diameter van 2,996-mijlen en een omloopradius van ongeveer 1,170,042-mijlen. Callisto is tijdens de omwenteling netjes vergrendeld, wat betekent dat het om Jupiter draait met dezelfde hemisfeer naar binnen gericht, waardoor Jupiter schijnbaar stil in de hemel van Callisto staat. Deze planeet heeft een redelijk gelijke rots- en ijssamenstelling met bevestigde verbindingen zoals waterijs, koolstofdioxide, silicaten en organische verbindingen. Onderzoeken onthullen ook een mogelijke ondergrondse oceaan van vloeibaar water en oppervlaktekenmerken zoals ringstructuren en kraters van verschillende vormen. Andere kenmerken zijn een dunne atmosfeer van koolstofdioxide en lage stralingsniveaus, waardoor speculaties over de mogelijkheden overblijven die de maan een bepaalde vorm van leven kan ondersteunen. Uit gegevens blijkt dat Callisto draait op een afstand van ongeveer 1,168,178-mijlen en een omlooptijd van 16.7 Earth-dagen heeft. De excentriciteit is tussen 0.0072 en 0.0076 en de helling van 0.20 ° -0.60 ° waardoor de axiale helling tussen 0.4 ° en 1.6 ° varieert.

Io (Jupiter I)

Io is de binnenste Galilese maan met de hoogste dichtheid van alle manen en meer dan 400 actieve vulkanen (die zwavel en zwaveldioxide produceren) als gevolg van getijdenverwarming vanuit haar binnenste. Er zijn meer dan 100-bergen, sommige groter dan de Mount Everest. Kritische analyse onthult dat de vulkanische pluimen en lavastromen verantwoordelijk zijn voor de oppervlaktekleur van verschillende tinten geel, rood, wit, zwart en groen of, zoals men het verrot oranje of pizzakleuren noemt. Atmosferische studies geven aan dat Io een dunne atmosfeer heeft bestaande uit zwaveldioxide, zwavelmonoxide, natriumchloride en atomaire zwavel en zuurstof. Het is opgebouwd uit silicaatrotsen en ijzer en heeft een straal van 1,131.7-mijlen en banen op een afstand van 217,000 mijlen van de wolkendoppen van Jupiter. Met een lichte ellipsoïde in vorm heeft deze maan een excentriciteit van de baan van 0.0041 en draait hij synchroon met zijn baanperiode, waarbij hij ervoor zorgt dat één kant altijd tegenover Jupiter staat.

Ontdekking en naamgeving

Galileo Galilei en Simon Marius hebben de eer om de eerste mensen te zijn die de vier Galilese manen beoefenen in 1610 met tot nu toe ontdekte 69-manen. De Internationale Astronomische Unie (IAU) schetste het systeem van het benoemen van de manen van Jupiter naar geliefden, favorieten en afstammelingen van god Jupiter (Zeus). Hoogoplopende satellieten (prograde irregulars) hebben namen die eindigen op "a" of "o", terwijl namen die eindigen op "e" behoren tot retrograde onregelmatigheden.

De manen van Jupiter

Rangï »¿Moon
1Halfbloed
2Adrastea
3Amalthea
4Thebe
5Io
6Europa
7Ganymedes
8Callisto
9Themisto
10Lead
11Himalia
12Lysithea
13Elara
14Dia
15Carpo
16S / 2003 J 12
17Euporie
18S / 2003 J 3
19S / 2011 J 1
20S / 2003 J 18
21S / 2010 J 2
22Thelxinoe
23euanthe
24Helike
25orthosie
26S / 2016 J 1
27Iocaste
28S / 2003 J 16
29Praxidike
30harpalyke
31Mneme
32Hermippe
33thyone
34Ananke
35Herse
36aitne
37Boerenkool
38Taygete
39S / 2003 J 19
40chaldene
41S / 2003 J 15
42S / 2003 J 10
43S / 2003 J 23
44erinome
45Aoede
46Kallichore
47kalyke
48Carme
49Callirrhoe
50Eurydome
51Pasithea
52S / 2010 J 1
53Kore
54Cyllene
55S / 2011 J 2
56eukelade
57S / 2017 J 1
58S / 2003 J 4
59Pasiphae
60Hegemone
61Arche
62Isonoe
63S / 2003 J 9
64S / 2003 J 5
65Sinope
66sponde
67Autonoe
68megaclite
69S / 2003 J 2