Nationale Parken Van Indonesië

Indonesië heeft in totaal 52-nationale parken opgericht sinds 1980, met als grootste Teluk Cenderawasih in West-Papoea. Teluk Cenderawasih is beroemd om de Orang-oetan Conservancy die de bewoonde orangoetan primaten beschermt. Parken zoals het Komodo National Park beschermen 's werelds grootste hagedis, de giftige Komodovaraan. Sommige van de nationale parken in Indonesië hebben de erkenning van de Verenigde Naties voor onderwijs, wetenschap en cultuur (UNESCO) als biosfeerreservaten verkregen voor het bieden van habitats en het beschermen van vele planten- en diersoorten. Deze parken zijn het Lore Lindu National Park en Tanjung Putting. De Stichting Vrienden van de Nationale Parken is een Indonesische non-gouvernementele organisatie (NGO) die helpt de nationale parken in het land te beschermen door herbebossing en andere inspanningen.

Teluk Cenderawasih Nationaal Park

Het grootste nationale park in Indonesië is Teluk Cenderawasih met een oppervlakte van 5,611 vierkante mijlen. Het bestaat uit de eilanden Roon, Yoop, Rumberpon, Mioswaar en Nuswori. Het nationale park heeft mangrove-ecosystemen, koraalriffen, tropische regenwouden en zeewater. De dominante plantensoorten zijn de soorten Bruguiera en Avicenna, Casuarina equisetifolia, Terminalia catappa, Metroxylon saguen Nypa fruticans. Meer dan 200 vissoorten zoals de damselfish, konijnenvissen, koraalvlinders en haaien leven in het park. Andere fauna omvat weekdieren zoals de cowry, Lambis soorten, Strombidae en reusachtige tweekleppigen, schildpadden zoals de groene schildpad, karetschildpad en lederschildpad, maar ook zoogdieren zoals de blauwe vinvis, dolfijnen en doejong. Het park is de thuisbasis van het Orang-oetan-natuurreservaat, dat beschikt over uitgestrekte mensapen van Aziatische oorsprong. De orang-oetanapen zijn inheems in Indonesië en Maleisië. Net als andere parken in Indonesië wordt het park bedreigd door illegale houtkap, mijnbouw zonder vergunning en ontbossing. Vrienden van de National Parks Foundation, een Indonesische NGO, hebben langzame maar vooruitstrevende maatregelen genomen om het park te behouden.

Komodo National Park

Het Komodo National Park in Indonesië heeft een oppervlakte van 701 vierkante mijlen. Het park strekt zich uit van de eilanden Komodo, Rinca en Padre en andere 26 kleinere eilanden. Het heeft een ruig terrein dat wordt gekenmerkt door ronde heuvels die oplopen tot 735 meters boven zeeniveau. Het nationale park heeft een warm en droog klimaat met jaarlijkse regenval variërend van 800 millimeters en 1,000 millimeters. De savanne-vegetatie vormt een habitat voor 's werelds grootste hagedis genaamd Komodovaraan (Varanus komodoensis) die ook giftig is en een endemische soort is voor Indonesië. Mangrovebossen vormen de kustvegetatie. Fringing en koraalriffen groeien uitgebreid langs de noordoostelijke kust van Komodo. Belangrijke fauna omvat walvishaaien, pygmee zeepaardje, adelaarsroggen, oceaan-maanvissen, blauwe inktvissen en sponzen. De terrestrische fauna is minder ontwikkeld in vergelijking met de zee. Landzoogdieren zijn de Timor-herten, waterbuffels, wilde zwijnen en krabbenetende makaken. Er zijn ook Australische vogels zoals Sinaasappel-footed Scrubfowl en de helmeted friar vogel. Andere reptielen en slangen bewonen het park. De belangrijkste conserveringsstrategieën omvatten strikte handhaving tegen stroperij en illegale visserij door gecoördineerde patrouilles van de lokale bevolking, politie en de Indonesische marine.

Lore Lindu National Park

Lore Lindu National Park in Sulawesi, Indonesië, beslaat een oppervlakte van 884 vierkante mijl. Het park beslaat laagland- en bergbossen variërend van 200 tot 2,610 meter boven zeeniveau. Het terrein bestaat uit valleien in het noorden, oosten en zuiden en de Kulawi-valleien liggen in het westen. Het park heeft een tropisch klimaat met een hoge luchtvochtigheid. In het laagland variëren de temperaturen van 26 ° C tot 32 ° C en voor elke 1,100-hoogtemeters dalen de temperaturen met 6 ° C. Lore Lindu National Park biedt een thuis voor vele planten- en diersoorten. Endemische zoogdieren zijn onder andere de Tonkean makaak, Anoa, pygmy tarsier, Celebes rat en Sulawesi dwergcuscus. Endemische vogels zijn de baardeter, de man met de paarse baard, en de geomalia. Er zijn ook veel reptielen en amfibieën zoals de gouden slang en de Sulawesische pad. Illegale houtkap en landaantasting zijn de kritieke bedreigingen voor het park. Hoewel het park in 1978 tot UNESCO-biosfeerreservaat werd uitgeroepen, betwijfelt het gebrek aan wetshandhaving en minimale bewustwording van het belang van bossen.

Tanjung Putting National Park

Tanjung Putting National Park in Indonesia heeft een oppervlakte van 1,370 vierkante mijl. Het is gelegen in de regio Zuidoost-West West Kotawaringin in Centraal-Kalimantan. Het park bestaat uit mangroven, duinbossen in droge gebieden, heide gebieden, veenmoerasbossen en een kuststrandbos. De Kumai-rivier stroomt aan de noordkant van het park. Hoewel het bos wordt beschermd, is ongeveer 65% van de primaire bossen gedegradeerd. Voorbij de Kumai-rivier zijn de meeste bossen gekapt voor palmplantage. Het park werd gesticht voor de bescherming van proboscis en orang-oetans. In 1977 verklaarde UNESCO het een biosfeerreservaat. Andere dieren die in Tanjung Putting National Park wonen zijn nevelpanters, Gibbons, Macaques, samba-herten, zonberen, everzwijnen en stekelvarkens. Reptielen in het park zijn krokodillen, pythons en monitorhagedissen. Vogels zoals neushoornvogels en ijsvogels, insectensoorten zoals de reusachtige Borneos-vlinder leven ook in het park. Illegale houtkap, ontbossing en illegale mijnbouw blijven de integriteit van dit park bedreigen. Habitatverlies als gevolg van de genoemde bedreigingen is het grootste probleem waarmee de natuur van het Tanjung Putting Park wordt geconfronteerd als de bedreigingen niet worden geneutraliseerd. Een Indonesische NGO, Stichting Vrienden van het Nationaal Park, heeft conservatie-inspanningen gedaan en hoewel de voortgang traag is, hebben hun herbebossingsinspanningen geholpen de verloren habitats van het park te recreëren.

Bescherming en beheer van Indonesische nationale parken

Hoewel deze parken in Indonesië worden beschermd, zijn veel van hun primaire bossen aanzienlijk gedegradeerd. Illegale houtkap en mijnbouw, evenals ontbossing voor landbouwdoeleinden, blijven deze nationale parken bedreigen. Het gevolg is dat de dieren in het wild in de parken te maken kunnen krijgen met habitatverlies als de bossen niet worden behouden en beschermd.

Nationale parken van Indonesië