Grootte en locatie
Bewijs van de zorgeloze actie van de mens, een enorme golf van puin in de centrale Noord-Stille Oceaan, is een grote zorg voor de milieuactivisten van de wereld. Bekend als de Great Pacific Garbage Vortex, deze patch van puin in de Stille Oceaan overspant de breedtegraden tussen 35 ° Noord en 42 ° Noord, en breedtegraden tussen 135 ° West en 155 ° West. Hoewel de brokstukdeeltjes in de werveling niet zichtbaar zijn vanuit de ruimte en ook niet zichtbaar zijn voor degenen die varen of duiken in de oceaan, vanwege de uitgebreide afbraak van het puin door wind en waterstromingen en de verdeling ervan over een uitgestrekt gebied, is het realiteit dat het grote concentraties van kunststoffen, chemisch afval en ander afval dat gevangen is geraakt in de oceaanstromingen van de Stille Oceaan.
Formatie
Wetenschappers van de wereld schatten dat de Great Pacific Garbage Patch zich gedurende een lange periode heeft gevormd. Toen verontreinigingen uit de continenten werden losgelaten in de oceanen, dwongen de windgestuurde stromingen deze brokstukken om naar het hart van de oceaan te evolueren. Tijdens dit proces werd het afval afgebroken tot kleinere deeltjes, vaak tot microscopisch kleine afmetingen. Binnenkort wordt de afval verzameld in een gietijzer in een relatief stabiele zone in het midden van de oceaan. De typische rotatiekracht van de gyre zoog in het omringende puin, waardoor het puin gedwongen werd om gevangen te blijven in zijn kern.
Ontdekking en Monitoring
De eerste indicatie van het bestaan van de Great Pacific Garbage Vortex werd gevonden in een 1988-artikel gepubliceerd door de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) van de Verenigde Staten, die zijn resultaten baseerde op studies die waren verkregen uit verschillende andere eerdere rapporten van dergelijke voorvallen in de oceanen van de wereld. De brede media-aandacht voor deze vuilnisbelt werd echter in gang gezet door Charles J. Moore, een kapitein van een raceboot en oceanograaf in 1999, toen hij beweerde dat hij grote stukken puin in de Stille Oceaan had gezien tijdens deelname aan een zeilwedstrijd. Sindsdien portretteert de media de Great Pacific Garbage Patch als een van de meest verwoestende effecten van de mens op maritieme omgevingen. Momenteel houden verschillende milieu- en non-profitorganisaties van de wereld toezicht op de Great Pacific Garbage Patch, waarbij ze de grootte, de formatie, de groei en de impact ervan bestuderen om het publiek te waarschuwen voor de nadelige gevolgen van zeeverontreiniging.
Milieu-effecten
De vervuilende stoffen van de Great Pacific Garbage Vortex zijn een doem voor de mariene inwoners van de Stille Oceaan. De ophanging van puin in de buurt van het oppervlak van de oceaan blokkeert effectief zonlicht om het plankton en de algen onder het wateroppervlak te bereiken. De verminderde groei en vermenigvuldiging van deze plankton en algen heeft invloed op de gehele voedselketen van het mariene ecosysteem. Vissen, schildpadden en mariene soorten die afhankelijk zijn van deze autotrofen voor hun voedselbronnen ondergaan een vermindering van de populatiegroottes en op hun beurt gaan de grotere aquatische soorten zoals walvissen, haaien, grotere vissen die zich voeden met de kleinere zeedieren ook dood door ondervoeding, ondervoeding en stress. Het plastic afval van de vuilnisbelt wordt ook geleidelijk afgebroken door het proces van fotodegradatie, waarbij giftige chemicaliën zoals bisfenol A in het water vrijkomen, wat ook een negatief effect heeft op mariene organismen. De mens wordt ook uiteindelijk beïnvloed door de zeeverontreiniging, omdat er nu minder vis beschikbaar is in de oceaan, wat leidt tot torenhoge prijzen van vissen in de markt en giftige stoffen komen ook in grote hoeveelheden het lichaam binnen op basis van het concept van biomagnificatie.
Schoonmaken
Het opruimen van de Great Pacific Garbage Patch is geen eenvoudige klus. Volgens sommige schattingen kan 67 voor een heel jaar werken, alleen 1% van de Stille Oceaan opruimen. Omdat de vuilnisbelt zo ver gelegen is, is het onmogelijk om één enkel land verantwoordelijk te houden voor deze bron van vervuiling en daarom is niemand klaar om de verantwoordelijkheid op zich te nemen om de rommel op te ruimen. Milieuactivisten beweren ook dat het opruimen van het puin gloednieuwe technologieën vereist. Het beste wat onder de huidige omstandigheden kan worden gedaan, is dus om de verdere groei van de vuilstortplaats te controleren door het gebruik van giftige kunststoffen te verwijderen en te vervangen door biologisch afbreekbare materialen.
