Als een juweel in de kroon van de beste toeristische bezienswaardigheden van het Verenigd Koninkrijk, werd Giant's Causeway onlangs uitgeroepen tot Best UK Heritage-attractie van 2017 en werd het een voorbode van rivaliserende namen als de Mount Everest en de Giant Redwoods van Californië. De beroemde Giant's Causeway is een zone van in elkaar grijpende zuilen van basalt in Antrim County in Noord-Ierland. De ongewone rotsformatie was het gevolg van intense vulkanische activiteit van 50 tot 60 miljoen jaar tijdens het Paleoceen-tijdperk. De naam komt uit een gemeenschappelijke mythe onder de Ieren dat de verhoogde weg werd gebouwd door de Ierse reus Fionn mac Cumhaill die werd uitgedaagd door Benandonner uit Schotland. Nou, het verhaal heeft net zoveel versies, sommige inclusief Fionns vrouw, Oonagh, maar het staat vast dat de twee reuzen in de war waren en de basaltkolommen van 40,000 vormden.
Omschrijving
De ontdekking van de Giant's Causeway dateert van 1692 door Bishop of Derry. Wereldwijde publiciteit van de verhoogde weg kwam het volgende jaar na een paper van Bulkeley van het Trinity College in Dublin. Een beter middel om de causeway bekend te maken, werd beïnvloed door kunstenaar Susanna die aquarellen schilderde en presenteerde aan de Royal Dublin Society. Het eerste bezoekerscentrum werd afgebrand in 2000 en het centrum wachtte nog een 12-jaar om het te laten vervangen. Opvallend bij de kenmerken van de weg zijn de Giant's Boot-structuren die eruitzien als een gigantische laars. Andere kenmerken op de site zijn de vele roodachtige lage kolommen die de Giant's Eyes worden genoemd, die zijn gemaakt door de basaltblokken te verplaatsen, evenals de Giant's Harp, de Honeycomb, de schoorsteen, de Shepherd's Steps, de Hump van de kameel en de Giant's Poort.
Bedreigingen
Vanaf 2008 waarschuwde de National Trust dat de Giant's Causeway een bedreiging voor de opwarming van de aarde zou kunnen vormen. Specifiek wordt de erfgoedsite bedreigd door stijgende waterstanden die kusterosie veroorzaken. Een gelijktijdig rapport van Queen's University meldde dat de site door 2080 ernstige erosie kon ondergaan. De erosie vormt een grote bedreiging voor de waardevolle habitat, meestal de kleine dieren die afhankelijk zijn van de kustbronnen. De erosie zal ook een vermindering van de voedselvoorraden van de vogels veroorzaken. Andere klimaatveranderingen die de erosie kunnen verergeren zijn warmere jaartemperaturen en drogere zomers.
Habitat
Giant's Causeways herbergt enkele van 's werelds zeldzaamste soorten vogels, planten en zoogdieren. Voorbeelden van planten zijn zeezwenkgras, zeespier, lenteklieren, kikkerorchis en het klaverblad van de haas. Vogels in het gebied zijn zeevogels zoals stormvogel, shag, tureluur, noordse stormvogel, zeekoet en de razorbill. Een van de inwoners is de stromatolietkolonie die op de site van 2011 werd ontdekt. Het is zeldzaam om de soort te vinden die overleeft in wateren die minder zout en minder warm zijn, zoals kenmerkend is voor wateren in de naburige oceaan.
Uniciteit
De unieke eigenschap in de verhoogde weg is de massieve kolommen van ballast die mooi in elkaar grijpen zoals de cellen van een honingraat. Dit is de kers op de taart voor velen die de site bezoeken. Het bekijken van de site van de toeristische attractie vanaf het einde van de kust heeft die perfecte mix van de zeebries en het prachtige landschap in zicht. Vooraanstaande kleuren variëren van grijs tot zwart met een groen tapijt van mossen op sommige plekken.
Toerisme
Het toerisme trof een golf nadat de verhoogde weg de top van de British Travel Awards in 2017 bereikte. Lonely Planet heeft voorgesteld dat de kust van de Causeway, naast Belfast, de topregio's zal zijn om te bezoeken in 2018. Dit zal een toename van het aantal bezoekers betekenen, zijnde een National Trust en een UNESCO World Heritage Site. Degenen die graag de site bezoeken zullen het erover eens zijn dat de drie iconische rock-ontsluitingen een functie zijn die het meest interessant zijn. De grootste van hen is de Grand Causeway, die magnifiek boven de rest uittorent.
