Fysieke beschrijving
De Europese haas, of bruine haas, is bruin van kleur en de onderkant is wit. Het lijkt op een konijn, maar heeft een groter lichaam, langere achterpoten en langere oren met zwarte punt. De lengte van de volwassene van het hoofd naar de staart ligt tussen 52 en 59.5 centimeter, volgens ARKive Initiative. De 8- naar 12 centimeter-staart van de Europese haas is zwart aan de bovenzijde en wit aan de onderzijde. Gemiddeld weegt een volwassen Europese haas 3 tot 4 kilogram, volgens de Mammal Society (MS). De irissen van deze hazen zijn goudkleurig en hun pupillen zwart.
Dieet
Als herbivoor weidt de Europese haas op jonge grassprietjes, kruiden en landbouwgewassen. Het knabbelt ook op de schors van jonge bomen en struiken, volgens de Wildlife Trusts. In de winterperiode voedt de Europese haas zich op twijgen, knoppen, heesterschors, kleine bomen en jonge fruitboomschors, volgens Animal Diversity (AD). Sinds het nachtelijk is, voedt het zich voornamelijk 's nachts. Tijdens het voeren kunnen twee tot drie volwassenen evenveel planten eten als een schaap. De Europese haas herintroduceert zijn groene, zachte fecale pellets, een praktijk die coprophagia wordt genoemd, in pogingen om de extractie van voedingsstoffen uit hun voeding te maximaliseren.
Habitat en bereik
De Europese haas is inheems in Groot-Brittannië en Centraal- en West-Europa. Het wordt ook gevonden in delen van het Midden-Oosten en Centraal-Azië. Binnen deze gebieden leeft het landbouwgewas of graslanden in gematigde en open habitats, evenals in weilanden omzoomd door hagen en bospartijen, volgens Animal Diversity. De Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN's) 2008 Rode lijst van bedreigde soorten classificeerde de Europese Haas als een soort van "minst zorg" bij. Niettemin is de bevolking in bepaalde gebieden in verval als gevolg van stroperij, intensivering van de commerciële landbouw binnen hun leefgebieden, ziekten zoals het Europese haas syndroom en Tularemie, en veranderingen in de teeltregimes die hun voedselbronnen beïnvloeden.
Gedrag
Omdat het een nachtdier is, voedt de Europese haas 's nachts. Gedurende de dag, brengt het zijn tijd door in een kleine depressie die het in de grond graaft in lang gras, en deze worden "vorm" genoemd. Europese hazen zijn over het algemeen ook solitair, behalve wanneer ze samenkomen om te paren. Toch zijn er bepaalde gevallen waarin Europese hazen zich samen in clusters kunnen binden tijdens het voederen, aldus de Mammal Society. Om roofdieren zoals vossen, coyotes, uilen, wilde katachtigen of haviken te ontwijken, vertrouwt de Europese haas op zijn scherpe zintuigen. Als ze worden bedreigd, kiezen deze dieren er meestal voor weg te rennen, soms met snelheden tot 70 kilometers per uur (43 mijl per uur). Hoewel de Europese haas meestal stil is, maakt hij af en toe lage grunts, en ook schrikt hij wanneer hij wordt betrapt of gewond, volgens Animal Diversity.
Weergave
Seksuele volwassenheid voor de Europese haas is bereikt tussen 8 maanden en een jaar in leeftijd, volgens AD, en fokken vindt plaats van februari tot september. Voordat een vrouw toestemt om te paren met een man, biedt ze weerstand aan geïnteresseerde mannen door ze te boksen. Na de paring is de draagtijd ongeveer 42-dagen, waarna een vrouw gemiddeld een nest van ongeveer 3 tot 5-nakomelingen krijgt. De jongen (leverets) worden volledig behaard geboren en met hun ogen open. Voor de eerste 4-weken van hun leven worden ze gevoed door hun moeder en worden ze gespeend en beginnen ze vast te eten. Verpleging vindt plaats bij zonsondergang in een poging om roofdieren aan te trekken. De gemiddelde levensduur van een Europese haas in het wild is 3 tot 4 jaar.
