Fysieke beschrijving
De keizerpinguïn, of ptenodytes forsteri om zijn binomiale naam te gebruiken, is de zwaarste en grootste van de pinguïns. Zowel het mannetje als het vrouwtje zijn identiek qua verenkleed en lichaamslengte - groeien tot een hoogte van 48 inches en wegen tussen 49 en 99 pond. Alle pinguïns hebben een gestroomlijnd lichaam en kunnen niet vliegen. De gestroomlijnde lichamen van keizerspinguïns zijn bedoeld om te helpen zwemmen. Hun tongen hebben naar achteren gerichte weerhaken om ervoor te zorgen dat hun prooi niet gemakkelijk kan ontsnappen als ze eenmaal zijn gevangen. Hun donkere verenkleed verandert in bruin tijdens de Antarctische zomer. Ruien gaat vrij snel van deze soort, ongeveer 34-dagen duren.
Dieet
Keizerspinguïns vissen voornamelijk op vis, hoewel ze ook feesten zullen maken van andere zeedieren, zoals krill, koppotigen en kreeftachtigen. Tijdens de jacht kan de soort bijna 20 minuten besteden ondergedompeld tot een diepte van ongeveer 535 meter. De pinguïnsoort heeft eigenaardige aanpassingen die het onderwaterleven gedurende deze vele minuten helpen overleven. Ze omvatten uniek gestructureerde hemoglobine, stevige botten voor het verlagen van barotrauma's, het vermogen om minder essentiële functies van verschillende lichaamsorganen uit te schakelen en afvlakking van veren om warmteverlies te voorkomen.
Habitat en bereik
Er zijn ongeveer 17-20 soorten pinguïns, afhankelijk van welke natuurlijke wetenschapper je vraagt. Het aantal uitgestorven soorten is ongetwijfeld nog een nog controversiëler debat. De totale wereldbevolking van keizerspinguïns was 595,000 volwassen vogels in 2009, en er waren 46-kolonies verdeeld over Antarctica en Sub-Antarctica, met een geschatte 35% die ten noorden van de Antarctische Cirkel leefde. Helaas is de keizerspinguïn in 2012 veranderd van een soort van "minste zorg" naar een met een "bijna-bedreigde" status door de Internationale Unie voor het behoud van de natuur. De belangrijkste redenen voor hun dalende populatie zijn klimaatverandering, verminderde beschikbaarheid van voedsel en vernietiging van leefgebieden, evenals infectie met ziekten.
Gedrag
Keizerspinguïns hebben geen vaste nesten zoals de meeste andere vogels. Als zodanig maken ze vocale oproepen om hun kuikens en partners te identificeren. Van alle vogelsoorten leven deze pinguïns in de koudste omgevingen waar de temperaturen zo laag worden als -40 graden celsius. Als zodanig helpen hun veren hen te overleven in deze kille omgeving door verlies van lichaamswarmte te voorkomen. Ook zijn hun lichamen in staat om thermoregulatie effectief uit te voeren, waarbij de lichaamstemperatuur wordt gehandhaafd zonder te interfereren met andere belangrijke metabolische processen.
Weergave
Keizerspinguïns tijdens de Antarctische winters. Het is bekend dat deze pinguïns tot wel 120km trekken voor broedkolonies. Het vrouwtje legt een enkel ei dat voornamelijk wordt bebroed door haar mannelijke tegenhanger terwijl ze op zoek is naar voedsel. De twee ouders zorgen om de beurt voor het pas uitgekomen kuiken. Hoewel de typische levensduur van deze pinguïn 20-jaren in het wild is, kunnen sommige individuen wel 50-jaren overleven. De overlevingskansen na de geboorte van de gemiddelde keizerspinguïn zijn geschat op 95%, waarbij ongeveer 1% tot 50-jaren leefde.
