Darwin's Finch Discoveries
De Galapagos-eilanden bestaan uit een archipel van de 13-major en ongeveer honderd kleinere eilanden in de Stille Oceaan, voor de kust van Ecuador van Zuid-Amerika. Het was een studie van de biodiversiteit van de soort van deze eilanden die aanleiding gaf tot de beroemde wetenschappelijke theorie van evolutie door natuurlijke selectie door Charles Darwin. In december 27, 1831, ging Darwin op expeditie aan boord van de HMS Beagle met de kapitein van het schip en zijn metgezel, Robert Fitz Roy, om de zeeën, eilanden en kusten van Zuid-Amerika te verkennen en de geologische, biologische en geografische bevindingen van de reis. Toen Darwin op de Galapagos-eilanden aankwam, begon hij exemplaren van de eilanden te verzamelen, veel ervan waren vogels van verschillende variëteiten die voor verdere studie naar Engeland werden teruggestuurd. Op het eiland concentreerde Darwin, geen professionele ornitholoog van beroep, zich meer op het bestuderen van de geologie van de plaats en de ongewervelde eilandjes. Nadat hij terugging naar Engeland, besloot Darwin zijn verzamelde exemplaren van zoogdieren en vogels voor te leggen aan de Zoological Society. Op dat moment legde de expert ornitholoog, John Gould, uit dat de vogels waarvan Darwin dacht dat het een verzameling zwarte vogels, winterkoninkjes, gros-snavels en vinken was, in feite een verzameling van een aantal soorten vinken waren. Dit feit verraste Darwin en bracht hem ertoe om deze vogels uitgebreid te bestuderen, wat leidde tot zijn wereldberoemde natuurlijke selectietheorie. De aldus ontdekte vinken waren toen bekend als "Darwin's finches".
De 15 Finch-soorten
Darwin's finches zijn een verzameling van 15 verschillende soorten vinken, allemaal behorende tot de Passeriformes orde en tanager familie. Elk van deze vogelsoorten heeft een andere eetgewoonte en levensstijl die heeft geleid tot de evolutie van verschillende vormen en maten van snavel. De lichaamslengte van deze meestal doffe gekleurde vogels varieert van 10 tot 20 centimeter en ze wegen rond 8 tot 38 gram. De snoekbaarsvinken zijn de kleinste vinken van de Darwin, terwijl de vegetarische vink de grootste is onder deze groep vogels.
habitats
Alle vinken van Darwin zijn inheems in de Galapagos-eilanden, behalve één, de Cocos-vink die te vinden is in het nabijgelegen Cocos-eiland in de oostelijke Stille Oceaan. De eilanden ervaren een warm, tropisch klimaat tijdens de zomermaanden van december tot mei, wanneer de gemiddelde temperatuur rond 25 ° Celsius ligt, de dagen zonnig zijn en regenval zeldzaam maar zwaar is. Tijdens de wintermaanden van juni tot december is de temperatuur van het zeewater rond 22 ° Celsius en het weer blijft mistig met motregen die bijna de hele dag aanhoudt. De temperatuur daalt ook met de hoogte in de hogere delen. De vegetatie van de eilanden omvat weelderige groene tropische bossen over grote gebieden en dorre en semi-aride vegetatie in de laaglanden.
Onderzoeksrol
De vinken van de Darwin hielpen Charles Darwin zijn theorieën over evolutie en natuurlijke selectie af te leiden. Hij stelde voor dat alle soorten vinken op het eiland Galapagos de afstammelingen waren van een enkele soort die arriveerde van het vasteland van Zuid- en Midden-Amerika en adaptieve bestraling onderging in verschillende soorten. Deze vogels bezetten verschillende niches op de eilanden, hadden verschillende voedingsgewoonten en -stijlen die leidden tot de evolutie van verschillende bekpatronen en andere kenmerken van deze vogels die geschikt waren voor hun leefgebied. Darwin stelde voor dat wat er met de vinken gebeurt met alle soorten in de natuur gebeurt en dit leidde uiteindelijk tot de revolutionaire theorie van de menselijke evolutie van de apen die, hoewel algemeen geaccepteerd vandaag, een discrepantie creëerde in de tijd van Darwin. Meer recent onderzoek in 2004 heeft aangetoond dat het gen dat verantwoordelijk is voor de variatie in snavelmorfologie van Darwins vinken het botmorfogenetisch eiwit 4 (BMP4) is.
Avian Conservation
Hoewel de Galapagos-eilanden zelf worden beïnvloed door klimaatverandering en het broeikaseffect, worden de vinken op het eiland nog meer bedreigd door een parasiet die hun jongen in groten getale vermoordt. Een soort nestvlieg legt parasitaire larven in de eieren en nestvogels van deze vogels die in de jongen groeit en hen aanvalt, leidend tot hun dood. Als er geen menselijke tussenkomst plaatsvindt, is de kans groot dat deze vogels binnen een straal van 50-jaren verdwijnen. Wetenschappers hebben verschillende plannen bedacht om het ongedierte te elimineren en de vogels te besmetten. Een manier om dit te doen is door het leveren van katoenen ballen besproeid met chemicaliën voor de vogels om op te nemen in hun nesten die de parasieten zou elimineren. De andere is de introductie van wespen op het eiland die de vliegenlarven zou vernietigen.
