Canada is het meest noordelijke land van Noord-Amerika en deelt een grens met de aangrenzende VS in het zuiden. Het bestrijkt een totale oppervlakte van 3,855,103 vierkante mijlen, waarmee het het op één na grootste land per gebied ter wereld is. Van dit totale gebied bestaat 3,511,023 vierkante mijl uit land en 344,080 vierkante mijl uit zoet water. Dit land heeft grenzen langs verschillende oceaanconstructies, waaronder de Stille Oceaan, de Atlantische Oceaan en de Noordelijke IJszee. Door de grote omvang ervaart dit land ook een breed scala aan klimaten, van polair in het noorden tot mild in het westen. Het landschap is net zo gevarieerd als het klimaat en varieert van gematigde bossen tot bergen, vulkanen, arctische gebieden en vlaktes. Veel van de vulkanen hier worden als actief beschouwd en het land is gevoelig voor aardbevingen. Het binnenland van Canada is gevuld met meer dan 2 miljoen zoetwatermeren, wat betekent dat dit land een groot percentage van de wereldwijde zoetwatervoorraad in bezit heeft. Dit land heeft een bevolkingsomvang van ongeveer 35.75 miljoen mensen.
De langste kustlijn ter wereld
Hoewel Canada slechts het op één na grootste land is per gebied, heeft het de langste kustlijn ter wereld. De kustlijn van Canada is ongeveer 151,019 mijl lang. Deze afstand is zo lang dat het over 12-mijlen per dag lopen iets 30-jaren zou overnemen om te voltooien! Sommige deskundigen schatten de kustlijn hier echter anders en bieden andere metingen aan die iets korter of langer zijn.
Tien van de provincies van dit land hebben een kustlijn; de langste hiervan is te vinden in Newfoundland & Labrador. In totaal heeft deze provincie bijna 18,000 mijlen kustlijn. De kortste kustlijn is te vinden in de provincie Yukon, waar het slechts 213 mijl langs de oceaan loopt. Van de totale bevolking van Canada (ongeveer 35.75 miljoen), wonen slechts ongeveer 7 miljoen mensen in of nabij de kustgebieden.
Kustlijnen meten
Het berekenen van een nauwkeurige kustlijnmeting kan moeilijk zijn voor onderzoekers. Dit fenomeen staat bekend als de paradox van de kustlijn, die stelt dat kustlijnen moeilijk te meten zijn vanwege hun onregelmatige vormen. Met andere woorden, de lengte van de kustlijn varieert afhankelijk van de manier waarop deze is gemeten. Bij het meten van onregelmatige vormen, gebruiken de meeste onderzoekers een rechte lijn van het ene punt naar het volgende. Als die rechte lijn langer is, zal de laatste meting korter zijn omdat er geen rekening wordt gehouden met bepaalde fysieke kenmerken van de kustlijn. Hoe korter de rechte lijn, hoe langer de eindmeting. Dit fenomeen wordt misschien het best geïllustreerd met de meting van de provincie British Columbia in Canada. Vanwege zijn vele inhammen en vooruitstekende kustkenmerken, maakt deze kustlijn technisch alleen 10% van de gehele kust van Canada op 15,985 mijlen lang uit.
De paradox van de kustlijn dient ook om uit te leggen waarom twee belangrijke bronnen van wereldwijde informatie, het World Resources Institute en het World Factbook, zulke gevarieerde metingen van de kustlijn van Canada hebben. Het World Resources Institute rapporteert een lengte van 164,988-mijlen, terwijl het World Factbook een meting van 125,566-mijlen rapporteert.
Grote oceaanbeheergebieden in Canada
Van de hele kustlijn van Canada heeft de regering 5-secties uitgeroepen tot Large Ocean Management Areas (LOMA's). Deze kustgebieden worden door de overheid beschermd als belangrijkste ecosystemen voor behoud, beheer en planning. De 5 LOMA's van Canada omvatten: de Noordkust van de Stille Oceaan, de baai van de Placentia, de oostelijke Scotiaanse plank, de Beaufortzee en de Golf van St. Lawrence.
De Noordkust van de Stille Oceaan is van bijzonder ecologisch belang en omvat bijna een kwart van de wateren van de Canadese Stille Oceaan. Deze kustzone is de thuisbasis van dolfijnen, bruinvissen, zeeleeuwen, zeehonden en 27-walvissoorten. Naast deze zeedieren is de Noordkust van de Stille Oceaan ook een belangrijke habitat voor een aantal zeevogels. 80% van de wereldbevolking van Cassin's auklets woont in dit gebied. Een van de oudste soorten die hier te vinden zijn, zijn de glazen sponsriffen die dateren over 9,000-jaren. Deze riffen zijn enkele van de hoogste ooit gemeten en bereiken een hoogte die gelijk is aan 5-verdiepingen.
De regio Placentia Bay, gelegen langs de kust van Newfoundland en Labrador, is een van de Canadese LOMA-gebieden langs de kustlijn. Dit gebied heeft een toename van de economische ontwikkeling doorgemaakt, die tot enige achteruitgang van de kust heeft geleid. In feite is het de grootste haven voor olie-export in het land. Bovendien herbergt deze baai een aantal plantensoorten, 14 zeezoogdieren, ten minste 49-vogelsoorten en 23-vissoorten.
De oostelijke Scotiaanse plank ligt voor de kust van de provincie Nova Scotia. Dit gebied is in de eerste plaats afhankelijk van de visserijsector en de exploratie van petroleum, waardoor de regering het tot een officiële LOMA-regio heeft verklaard. Onderzoekers hebben ook een aanzienlijke hoeveelheid contaminanten in de wateren geïdentificeerd. Een aantal zeedieren bevolken de oostelijke Scotiaanse plank, waardoor het een belangrijke plaats is om inspanningen voor natuurbehoud te concentreren.
De effecten van klimaatverandering
De kustgebieden van Canada zijn bijzonder gevoelig voor de gevolgen van de wereldwijde klimaatverandering. Sommige onderzoekers zijn van mening dat de grote diversiteit van deze kustlijn het risico in zich bergt. Stijgende niveaus van oceaanwater kunnen elk aspect van de kust beïnvloeden, van de laagst gelegen gebieden tot die met de hoogste rotskliffen. Bovendien heeft de wereldwijde klimaatverandering ook een aanzienlijk effect op het zee-ijs in de gehele Canadese kustlijn. Dit ijs is te vinden in alle gebieden, hoewel het minder gebruikelijk is aan de westkust. De hoeveelheid zee-ijs langs de kustlijn beïnvloedt zowel de scheepvaartmogelijkheden als de veranderingen in de kustgebieden. Omdat de temperaturen langs de kustlijn zijn toegenomen, neemt de hoeveelheid zee-ijs af. Deze afgenomen hoeveelheid zee-ijs betekent dat de oceaan wordt blootgesteld en gedurende langere perioden kan worden genavigeerd door grote schepen. Het betekent ook dat de kustlijn wordt blootgesteld aan extreme weersomstandigheden, met als gevolg erosie van de kust.
