Nicaragua is een land in Midden-Amerika en wordt als het minst ontwikkelde gebied in de regio beschouwd. Het heeft een bruto binnenlands product (BBP) van $ 19.89 miljard op basis van zijn koopkracht. Met een totale bevolking van 6.167 miljoen heeft Nicaragua een relatief kleine beroepsbevolking in vergelijking met andere Centraal-Amerikaanse landen. Het gemiddelde BBP per hoofd van de bevolking is ongeveer $ 3,300 per jaar, en ongeveer 44.7% van de bevolking leeft onder de armoedegrens, terwijl het gemiddelde aandeel dat onder de armoedegrens leeft in Latijns-Amerika 33% is.
De economie van Nicaragua is de minst ontwikkelde in Midden-Amerika voor een langere periode van tijd. Een belangrijke factor voor het voorkomen van de economische groei van het land is de hoge buitenlandse schuld. In een poging om een deel van deze schuld kwijt te schelden, vroeg Nicaragua om schuldverlichting bij de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds. De Wereldbank heeft een specifiek programma om hulp te bieden aan landen met hoge buitenlandse schulden, en in 2001 bedroeg de buitenlandse schuldhulp 25% van het totale nationale bbp van Nicaragua. In 2004 ontving Nicaragua $ 4.5 miljard aan schuldenverlichting, en in 2006 sloot het land zich aan bij de Midden-Amerikaanse vrijhandelsovereenkomst (CAFTA), wat enige groei in de exportmarkt tot gevolg had, hoewel deze groei werd gehinderd door een hoger dan gemiddeld inflatie. In 2008 bijvoorbeeld, ervaart Nicaragua een inflatiepercentage van 19.82%.
Ondanks obstakels voor ontwikkeling, heeft de economie van Nicaragua de afgelopen jaren een zeker niveau van groei bereikt. In 2009 werd de groei vertraagd door de wereldwijde economische crisis, maar niet volledig gestopt. In 2010 rapporteerde de regering een groeipercentage van 4.5% naarmate de economie zich herstelde van de crisis, het toerisme begon toe te nemen en grote handelspartners meer export begonnen te eisen. Deze ontwikkeling ging verder in 2011, toen de overheid 5% groei in de economie rapporteerde. Nicaragua blijft afhankelijk van buitenlandse hulp om aan haar budgettaire verplichtingen te voldoen.
Remittances
Hoewel het geen bedrijfstak is, is het belangrijk op te merken dat geldovermakingen 15% uitmaken van het totale nationale bbp van Nicaragua. Meer dan een miljoen Nicaraguanen leven in het buitenland over de hele wereld, en onderzoek wijst uit dat ten minste een miljoen van deze geëxpatrieerde personen geld naar Nicaragua sturen, vermoedelijk voor familieleden die in het land blijven. De meeste van deze overmakingen worden verzonden vanuit Europa, de Verenigde Staten en Costa Rica.
De dienstensector
De dienstensector maakt 56.7% uit van de economie van Nicargaua. Deze sector bestaat uit een aantal verschillende bedrijven, waaronder: detailhandel, toerisme, gezondheidszorg, klantenservice, communicatie, financiële diensten, gastvrijheid en bankinstellingen. Ongeveer de helft van het personeel van Nicaragua is werkzaam in de dienstensector.
Van deze gespecialiseerde bedrijven is toerisme het belangrijkste voor de economie, omdat het een aanzienlijke hoeveelheid buitenlandse inkomsten heeft gegenereerd en het de afgelopen tien jaar consequent is blijven groeien. De inkomsten en economische activiteit van het toerisme zijn ook van invloed op andere sectoren, met name de bank- en financiële sector. De overgrote meerderheid van buitenlandse toeristen naar Nicaragua bezoekt van andere Midden-Amerikaanse landen. In 2009 ontving het land 1.2 miljoen bezoekers en de populairste bestemmingen zijn de stad Granada en de Corn Islands. De meest populaire activiteiten onder toeristen zijn wandelen en surfen. Het bezoeken van koffieplantages is ook steeds populairder geworden, vooral in de noordelijke regio's van het land.
De exporteconomie
Nicaragua heeft de 110e grootste export economie ter wereld, met een jaarlijkse waarde van $ 5.12 miljard aan export. Het land overtrof in 1 voor de eerste keer $ 2007 miljard aan exporten. De export economie wordt grotendeels ondersteund door de agrarische, industriële en industriële sectoren, die de volgende goederen produceren: verwerkt voedsel, kleding en textiel, koffie, pinda's, draden, aardolieproducten en medicijnen. Hoewel Nicaragua in de loop van zijn geschiedenis vooral op de landbouwsector heeft vertrouwd, zijn de meeste economen het er vandaag over eens dat de industrie en de industriële sectoren de belangrijkste aanjagers van de economie zijn. De snelstgroeiende producten die in het land worden geproduceerd, zijn textiel, edele metalen (zoals goud) en producten van de visindustrie.
De textielindustrie is de grootste van de verschillende landbouw- en industriële producten die in Nicaragua worden vervaardigd en is verantwoordelijk voor $ 1.5 miljard aan exporten per jaar. Gebreide t-shirts en niet-gebreide pakken zijn de twee meest voorkomende items, die respectievelijk 9.4% en 3.8% van alle export vormen. Textielproducten worden gevolgd door de categorie dierlijke producten, die $ 1.01 miljard aan exporten genereren. De primaire producten in deze categorie zijn: bevroren rundvlees (5.8% van de export), schaaldieren (4.7%) en rundvlees (3.2%). De derde grootste exportcategorie is verse producten, met name koffie (8.3% van de export), pinda's (2%) en gedroogde peulvruchten (1.5%).
De belangrijkste ontvangende landen van de export van Nicaragua zijn: de Verenigde Staten ($ 2.8 miljard), Mexico ($ 536 miljoen) en Venezuela ($ 290 miljoen).
De importeconomie
Nicaragua importeert elk jaar $ 6.2 miljard aan goederen, waardoor het land een negatief handelsbalans van $ 1.17 miljard heeft. Met andere woorden, Nicaragua importeert meer dan het exporteert. De belangrijkste importoorsprong is: de Verenigde Staten ($ 1.09 miljard), China ($ 864 miljoen), Mexico ($ 697 miljoen), Guatemala ($ 503 miljoen) en Costa Rica ($ 496 miljoen).
De grootste importcategorie van het land is machines, met een jaarlijkse waarde van $ 1.13 miljard. Binnen deze categorie zijn telefoons en geïsoleerde draad de twee meest voorkomende items, respectievelijk 1.8% en 1.1%. De machinecategorie wordt gevolgd door chemische producten, die in totaal $ 909 miljoen bedragen. De invoer van primaire chemische producten omvat: medicatie (4.7% van de invoer), pesticiden (1.6%) en gemengde minerale en chemische meststoffen (0.7%). De op twee na grootste importcategorie zijn minerale producten, met name: geraffineerde aardolie (6.2% van de invoer), ruwe aardolie (4.3%) en aardolie (0.71%).
