Achtergrond
Op 17th van september, 1862, stond een leger van de Verenigde Staten tegenover een leger van de Geconfedereerde Staten bij Antietam Creek in Sharpsburg, Maryland. Dit zou de dag zijn waarop de eerste slag om de Amerikaanse Burgeroorlog op het grondgebied van de Unie zou worden gevoerd. Het Zuidelijke Leger van Noord-Virginia, gespoeld van het vertrouwen van hun overwinning op het Noorden bij de Tweede Slag bij Bull Run in augustus 1862, was de Potomac overgestoken naar Maryland. Een zuidelijke overwinning op vijandelijk thuisgebied, afgezien van de demoraliserende impact ervan, zou de Europese steun voor het Zuiden kunnen vergroten, evenals Maryland ertoe kunnen bewegen zich van de Unie af te scheiden. Dat was tenminste onderdeel van het Geconfedereerde plan.
Make-up
Het Verbonden Leger van Noord-Virginia, ten belope van 38,000-mannen, werd geleid door de inspirerende, maar controversiële, generaal Robert E. Lee. De strijdkracht bestond uit twee grote infanteriekorpsen, het Eerste Korps geleid door generaal-majoor James Longstreet en het Tweede Korps onder leiding van Thomas J. 'Stonewall' Jackson. Tegen deze invasiemacht was General George B. McClellans 75,300-man-sterke Army of the Potomac, versterkt door eenheden die waren opgenomen in het John Pope Army of Virginia en bestaande uit zes infanteriekorpsen. Hiervan zou het Negende Korps, onder leiding van generaal-majoor Ambrose E. Burnside, de belangrijkste rol spelen in de strijd.
Omschrijving
De strijd begon in de vroege ochtend, met de krachtige poging van de Union Force om Lee's linkerflank te veranderen. De poging mislukte en er braken gevechten uit, verspreid langs een gebroken front. Herhaalde aanvallen van de Unie, tegengegaan door even woeste zuidelijke tegenaanvallen, vlogen als een lopend vuurtje over Miller's Cornfield en de West Woods. Later leverde een reeks frontale aanvallen op het centrum van Lee vrucht in termen van bloed en leven, maar leidde niet tot een beslissende doorbraak. Aan het einde van de dag lukte Burnside's troepen, de Burnside's Bridge over Antietam Creek over te steken, om de verzwakte lijn van Lee's rechterflank te doorboren, en alleen de tijdige aankomst van versterkingen verhinderde de Zuidelijke nederlaag. Al met al slaagde McClelland's voorzichtige, stuk-maaltijd tactiek er niet in zijn numerieke superioriteit te gebruiken, waardoor Lee zich aan elke nieuwe dreiging kon aanpassen zoals die was.
Resultaat
In de nacht van september viel 17th op wat de bloedigste enkele dag in de Amerikaanse militaire geschiedenis was geweest. Aan de kant van de Unie werden 2,100-soldaten gedood, 9,950 verwond, met 750 vermist of gevangen, bestaande uit een totaal aantal slachtoffers van 12,400. De Zuidelijken leden aan 1,550-sterfgevallen, waarbij 7,750 gewond was en 1,020 ontbrak of werd vastgelegd, voor een slachtoffer totaal van 10,320. Onder dekking van het donker consolideerden beide partijen hun posities en zorgden voor hun gewonden, en geen van beide partijen kon een regelrechte overwinning claimen. De volgende dag trok Lee echter het leger van Northern Virginia terug over de Potomac-rivier, ongehinderd door het altijd voorzichtige McClelland, waardoor hij de technische overwinnaar werd.
Significantie
Met gecombineerde verliezen van 22,720-mannen blijft Antietam de grootste bloedvlek op de annalen van Amerikaanse gewapende conflicten. Maar zijn betekenis verspreidt zich ook over de pagina in Amerikaanse en Europese politieke geschiedenissen. Ondanks een minder dan Napoleontische prestaties, McClelland was in staat om de zuidelijke voortgang in het noorden te controleren. En na een reeks van nederlagen van de Unie, de algemene overwinning, zij het technisch, moedigde Abraham Lincoln aan om zijn emancipatie proclamatie te maken die Groot-Brittannië en Frankrijk op beslissende wijze ervan heeft weerhouden om de Confederatie te erkennen en te helpen. Sterker nog, noch het Britse, noch het Franse publiek zou de steun van hun regering voor een natie die slaven houdt in een oorlog hebben gedoogd tegen diegenen die hun slaven willen emanciperen.
