Kleurenveldschilderen is een stijl binnen abstract expressionisme die wordt gekenmerkt door grote gebieden die door één enkele kleur worden ingenomen. Het onderscheidt zich van action painting en gebarenverven. Kleurenveldschildering begon in de late 1940s en ging door naar het midden van de 1960s. De stijl werd gepionierd door verschillende abstracte schilders zoals Mark Rothko, Clyfford Still en Barnett Newman die allemaal in New York waren gevestigd. Hun verlangen om een abstractiestijl te creëren die de moderniteit vertegenwoordigde en een verlangen naar spiritualiteit uitdrukte, was de belangrijkste reden voor de beweging. Door de expressieve kracht van verschillende kleuren te gebruiken, ontwikkelden de kunstenaars mythische stukken die grote velden van stevige, platte kleuren gebruikten.
Belangrijkste ideeën en kenmerken
De kunstenaars van de kleurenveldschilderkunst concentreerden zich op grote en sterk vereenvoudigde composities die op kleur vertrouwden zonder gebruik te maken van lijnen of figuraties. Minder nadruk wordt gelegd op penseelstreken, gebaren of actie, maar in plaats daarvan op het creëren van een uniform oppervlak en een plat vlak.
Kleurveldschildering was het resultaat van de onafhankelijke zoektocht van de kunstenaars zelf naar het spirituele en transcendentale vlak. Deze nieuwe stijl zou helpen bij het verbinden met de oude mythen in plaats van de inherente symbolen van mythen. De stijl had ook als doel om het schilderen met illustraties af te schaffen.
De kunstcriticus Clement Greenberg was een voorstander van kleurenveldschilderen en was enthousiast over de vorm en samenstelling van de stijl, waarvan hij beweerde dat deze de toekomst van de schilderkunst vertegenwoordigde. Hij betreurde het imiterende karakter van action painting en pleitte voor kleurenveldschilderen als de meest vooruitstrevende stijl.
Kleurveldschilderen vertegenwoordigde een nieuwe dimensie van abstracte schilderkunst door voorbij de grenzen van de achtergrond van het kunstwerk te gaan. Dit werd bereikt door een opvallende vorm tegen een achtergrond te vermijden. In plaats daarvan werden het figuur en de achtergrond verenigd om iets continu en eindeloos uit de ruimte van de afbeelding en voorbij de randen van het canvas te representeren. In deze stijl wordt kleur niet alleen gebruikt voor de objectieve context, maar wordt het ook het onderwerp van het kunstwerk.
Beroemde werken
Zonder titel
Kunstenaar: Clyfford Still
Jaar: 1951-1952
In dit baanbrekende werk gebruikt Still nog steeds een dikke kleur aangebracht met een paletmes om het effect van geweld te induceren. De rijke aardse kleuren rood worden vanaf elke rand van het canvas gespreid om continuïteit te vertegenwoordigen en de toeschouwer naar de kunst te trekken.
Nee. 2, groen, rood en blauw
Kunstenaar: Mark Rothko
Jaar: 1953
Mark Rothko beschouwde zichzelf niet als een kleurenveldschilder, maar zijn benadering en stijl waren zoals die van kleurveldartiesten. Hij gebruikte kleur om een groter doel op spiritueel gebied te dienen en geloofde dat kleur het vermogen had om de meest basale menselijke emoties aan te roepen. In het groene, rode en blauwe werk probeerde Rothko een balans te creëren tussen de grote delen van de gewassen kleuren door lichtere tonen te gebruiken. Rothko wilde ook zijn huidige humeur communiceren door middel van kleur. Toen zijn geestelijke gezondheid verslechterde, nam hij zijn toevlucht tot plechtige kleuren van donkergrijs, blauw en zwart. Afhankelijk van zijn emoties hebben verschillende kleuren verschillende betekenissen opgeroepen.
