Definitie en oorsprong
De esthetische beweging vond plaats van het midden tot de late negentiende eeuw in Groot-Brittannië. De kunststroming was provocerend, benadrukte sensualiteit en verwierp de opvatting dat kunst volgens Tate Gallery sociale, praktische, narratieve of morele doelen dient. Volgens The Art Story dreigde de esthetische beweging de rigide en conservatieve Victoriaanse tradities van Groot-Brittannië te ontmantelen. Door de vrijheid voor creatieve zelfexpressie uit te drukken, begon het estheticisme door te dringen in alle facetten van het leven, waaronder muziek, keramiek, meubels, metaalbewerking, literatuur, interieurontwerp en mode. Hoewel zijn aanhangers opgetogen waren, werd de beweging bespot door vele conservatieve Victorianen.
Esthetische beweging Inspiratie
Tijdens de esthetische beweging werden kunstenaars geïnspireerd om wat zij eerder zagen als smakeloze en goedkope ontwerpen van consumentenproducten die massaal met machines waren geproduceerd, tegen te gaan. Sommige kunstenaars hebben zelfs pre-industrialized artistieke technieken nieuw leven ingeblazen in hun creatieve processen. Er was een grote nadruk dat kunst zich moest richten op uitstekend vakmanschap. Op zoek naar schoonheid, onderzochten esthetische kunstenaars kleur, vorm en compositie. Kleuren waren ingetogen en geometrische ontwerpen en vereenvoudigde lineaire vormen werden geïmplementeerd.
Initial Aesthetic Movement Artists
In het vroege begin waren schilders als James McNeill Whistler, Albert Moore, Edward Burne Jones en Frederic Lord Leighton de eerste voorstanders. Ze werden beïnvloed door de Japanse kunst en cultuur. De esthetische beweging had ook zijn wortels van de 1860 Pre-Raphaelites Engelse schilders, die de kunst probeerden te hervormen door klassieke invloeden van Raphael Urbino te negeren en terug te keren naar een middeleeuwse benadering van kunst. Pre-Raphaelite schilderijen werden gekenmerkt door vlam roodharige schoonheden, middeleeuwse geometrische ontwerpen, en Japanse motieven en esthetische trekjes.
Esthetische beweging in toegepaste kunst
In toegepaste kunsten werd de esthetische beweging geïnitieerd door de Engelse kunstenaar en ontwerper William Morris, die in 1862 Morris & Co oprichtte en meubels maakte zoals gebrandschilderde ramen, textiel, kunst en dure decoratieve kunstwerken zoals het Lothair-kruis, volgens Tate Gallery . Zijn bedrijf koesterde ook handwerk waardoor ontwerpers hun pre-industriële artistieke technieken begonnen te doen herleven en van machinaal vervaardigde producten vertrekken volgens The Art Story.
Esthetische beweging mainstream
Vanuit 1875 begon de Liberty Store in Londen met het commercialiseren van esthetische kunst in alle vormen. Twee jaar later, in 1877 toen de Grosvenor Gallery in Londen werd geopend, kregen esthetische kunstenaars de kans om hun werken te exposeren. De beroemde Ierse schrijver Oscar Wilde was van vitaal belang in de populariteit van esthetische kunst; hij nam het in zijn publieke personaliteit en mode over aan veel spot en kritiek. Wilde woonde de opening bij van Grosvenor Gallery, gekleed in een pak ontworpen als een cello, volgens The Art Story.
Galerij Uiterlijk van de esthetische kunststroming
Grosvenor Gallery startte ook een nieuwe manier om esthetische schilderijen weer te geven. De schilderijen werden met voldoende ruimte opgehangen om bezoekers in staat te stellen de kunstwerken "in te nemen" volgens The Art Story. De tentoonstellingsruimte was ook omringd door esthetisch ingerichte kamers. De ruimte was ook versierd met ionische pilasters en groene en gele met damasten bedekte muren die spotten met esthetische critici. Toch kreeg de beweging een nieuwe publiciteitsversterking in 1882 toen Walter Hamilton de eerste schrijver werd die de Esthetische Beweging in Engeland identificeerde en bedekte. Hamilton schreef over de belangrijkste voorstanders van de beweging en de hedendaagse kritiek erop volgens Tate Gallery.
