Prehistorisch Japan
Men schat dat mensen de eilanden hebben bewoond die we nu kennen als Japan voor zover terug als 35,000 BC, een periode die wordt beschouwd als de Japanse Paleolithische periode. De vroegste menselijke resten die in Japan werden ontdekt, dateren jaren geleden van 14,000 tot 18,000. Japanse voorhistorische menselijke inwoners worden ook verondersteld van meer geavanceerde aard te zijn dan mensen in andere delen van de wereld, zoals blijkt uit de ontdekking van grondgereedschap en gepolijst steengereedschap in de regio die teruggaat tot 30,000 BC. Dergelijke ideeën over het ontwerpen van gereedschappen werden in een veel later stadium rond 10,000 BC waargenomen in andere delen van de wereld. Zo kwamen de Japanse paleolithische kenmerken dus eigenlijk overeen met de Mesolithische en Neolithische vooruitgang in andere delen van de wereld.
Jomon Periode
De Jomon-periode van het prehistorische Japan loopt van 14,500 BC tot ongeveer 800 BC. Dit was de periode waarin de jagers-verzamelaars in de regio begonnen zich te vestigen en een snelle culturele groei ondergingen. Aardewerk met indrukken van koorden, sieraden en gereedschappen gemaakt van steen, botten, geweien en schelpen waren slechts enkele van de artefacten die in deze periode zijn ontwikkeld. Een periode van bevolkingsexplosie begon rond 8,000 BC en ging door tot ongeveer 1500 BC. Tegen het einde van de Jomon-periode leidde de koeltemperatuur tot een inkrimping van de bevolking. Het contact met het Koreaanse schiereiland leidde ook tot de infiltratie van nieuwe kolonisten die de rijstteelt en de bronzen metallurgie in Japan introduceerden.
660 BC naar 1333 AD
De geschiedenis van Japan tussen 660 BC en 1333 AD omvat de Yayoi-periode, de Kofun-periode, de klassieke periode die eindigt met het begin van de Kamakura-periode. Japan heeft tijdens de Yayoi-periode een aanzienlijke ontwikkeling doorgemaakt op het gebied van landbouw en wapenindustrie. Tijdens deze periode werden de productie van zijde, het weven en het maken van glas ontwikkeld. De Kofun-periode (250-538 BC) was getuige van een geleidelijke eenwording van Japan tot een enkel koninkrijk, terwijl de klassieke periode (538-1185) wordt gekenmerkt door de introductie van het boeddhisme in Japan, de ontwikkeling van de vroegste dynastieën van het land en de uitgebreide politieke, culturele en sociale groei van de Japanners. De klassieke periode maakte plaats voor het middeleeuwse Japan, dat werd gekenmerkt door de oprichting van een nieuwe regering door Yoritomo in Kamakura tijdens de Kamakura-periode (1185-1333). Literatuur en kunst floreerden in deze periode in Japan.
1333 om 1868
Tussen 1333 en 1868, verlegde de politieke kracht van Japan verschillende keren zijn handen, gemarkeerd door de Muromachi-periode tussen 1333-1568 en de Azuchi-Momoyama-periode tussen 1568-1600. Verschillende oorlogen en schermutselingen werden ook in die tijd een integraal onderdeel van de geschiedenis van het land. De Edo-periode (1600-1868) die volgde was een tijd van vrede en stabiliteit in Japan. Het juridische systeem van deze periode was erg streng en executies werden uitgevoerd voor zelfs kleine misdaden. Er was een enorme groei van de Japanse bevolking tijdens deze periode, evenals een grote output in de culturele sfeer werd ook tentoongesteld.
1868 om 1914
De Meiji-periode domineerde de geschiedenis van Japan tussen 1868 en 1914. Gedurende deze periode had de keizer slechts nominale bevoegdheden, terwijl de Meiji-regering voornamelijk werd geleid door een zeer efficiënte staatsman met de ambitie om Japan te ontwikkelen tot een moderne staat met een invloedrijke rol in de wereldpolitiek en economie. Een universeel onderwijssysteem, spoorwegen, telegraaflijnen en andere infrastructurele voorzieningen hebben in deze periode een snelle groei doorgemaakt. Westernisatie werd aangemoedigd en het verbod op het christendom werd opgeheven. Tegen het einde van de Meiji-periode was Japan getransformeerd in een industriële economie met een hoge welvaart onder de bevolking.
2 World Wars en Imperial Expansion
Japan tijdens de Eerste Wereldoorlog koos de kant van de geallieerden en aan het einde van de oorlog genoten van goede relaties met veel belangrijke economische machten, verworven nieuw grondgebied en werd economisch zeer stabiel. Japan was getuige van de grote aardbeving in Tokyo in 1923 die duizenden mensen heeft gedood en de huizen van meer dan 3 miljoen heeft vernietigd. In de volgende paar jaar werd het land steeds gewaagder in zijn pogingen om zijn grondgebied uit te breiden dat leidde tot schermutselingen van Japan met China. De Tweede Chinees-Japanse Oorlog van 1937 was hiervan het bewijs. De Verenigde Staten veroordeelden de Japanse invasie van China, wat leidde tot een zoektocht naar een bondgenootschap met Duitsland en Italië gedurende de Tweede Wereldoorlog. De Tweede Wereldoorlog bracht gruwelen naar het Japanse volk toen grootschalige bombardementen, waaronder de atoombomaanslagen op Hiroshima-Nagasaki in Japan door de VS, grote schade aanrichtten in de levens van onschuldige burgers in het land.
Japan sinds de Tweede Wereldoorlog 2
In navolging van de Tweede Wereldoorlog, na de nederlaag van de Asmogendheden door de geallieerden, werd Japan bezet door de geallieerde troepen tussen 1945 en 1952, die eindigde in 1952 na de ondertekening van het San Francisco Vredesverdrag in 1951. Het duurde niet lang voordat Japan begon te herstellen en al snel werd zijn economie krachtiger dan zelfs voor de oorlog. In 1956 werd Japan lid van de VN en organiseerde 1964 de Olympische Spelen in Tokio. Beide gebeurtenissen versterkten de positie van Japan in het internationale scenario. Momenteel is de Japanse economie een van de sterkste ter wereld en Japan geniet ervan een van de meest ontwikkelde landen ter wereld te zijn, omdat het een zeer geïndustrialiseerde natie is met goed ontwikkelde infrastructurele componenten.
