Omschrijving
De wereldwijde vleesindustrie is een groeiend bedrijf en raakt wereldwijd 315 miljoen ton vlees in 2014. Dit betekent dat gemiddeld elke persoon in de wereld in 43.4 95 kilogram (2014 ponden) vlees consumeerde. Bij Meatpacking gaat het niet alleen om eetbare vleesproducten, zoals steak of kipfilets. Inderdaad, veel andere producten zijn afkomstig van dierlijke bijproducten, waaronder eetbare vetten voor kookdoeleinden, leer, dierenvoeders, meststoffen, gelatine en Jell-O-desserts, lijmen en zelfs enkele ingrediënten in cosmetica. Als zodanig heeft de vleesindustrie duizenden mensen in dienst in tientallen landen over de hele wereld.
Locatie
Verschillende landen over de hele wereld consumeren en exporteren verschillende soorten vlees tegen verschillende snelheden. India is bijvoorbeeld onlangs de grootste exporteur van vlees ter wereld geworden, hoewel koeien traditioneel heilig zijn in de dominante Hindoe-religie, en het afslachten ervan is daar illegaal. In plaats daarvan exporteert India voornamelijk waterbuffelvlees (bekend als 'carabeef'). India exporteerde 2.4 miljoen ton vlees in 2015. De productie en consumptie van rundvlees zijn het hoogst in de Verenigde Staten, Brazilië en het collectief van landen van de Europese Unie. Samen verbruikten deze drie entiteiten 28,300 ton rundvlees in 2015. Aan de andere kant domineert China de productie en consumptie van varkensvlees. Alleen al in dat land verbruikten mensen 57,425 ton varkensvlees in 2015.
Werkwijze
De kwaliteit van vlees is sterk afhankelijk van de omstandigheden waaronder het dier leefde. Stressniveaus, voederkwaliteit en leefsituaties kunnen allemaal een rol spelen in hoe het vlees eruit komt na het slachten. Voordat een dier wordt geslacht, is het verdoofd, zodat het geen pijn zal voelen. Na het slachten wordt de keel van het dier doorgesneden zodat het kan bloeden. Vleesverpakkers hebben een ander proces voor elk dier en elk product om haar, vuil en huid van de karkassen te verwijderen. Pas nadat dit is gedaan, kunnen de karkassen opengesneden worden om de meeste inwendige organen te verwijderen en het karkas schoon te maken. Voordat het vlees kan worden gescheiden in deelstukken voor groothandel, detailhandel en consumptie, moet het worden gekoeld voor minstens 24-uren. De meeste vleesverpakkingsbedrijven hebben werknemers in dienst om het vlees met de hand te snijden in plaats van te vertrouwen op machines. Dit komt omdat vlees snijden vaak gepaard gaat met oordelen over de kwaliteit van vlees en hoe diep de botten zijn, onder andere.
Geschiedenis
Mensen jagen en eten al duizenden jaren vlees voor eiwitten. Archeologen hebben hulpwerk gevonden in het Romeinse rijk, waar een man wordt afgebeeld die vlees verkoopt in een kleine slagerij. Europese ontdekkingsreizigers brachten vee naar Noord- en Zuid-Amerika in de zestiende eeuw, waar slagerijen in Europese stijl bleven groeien naarmate meer en meer kolonisten in de Nieuwe Wereld arriveerden. Slagers dienden vroeger om vlees in zout of pekel te bewaren, maar met de uitvinding van gekoelde opslag en transport in de negentiende eeuw, kon vlees langer worden opgeslagen en verder worden verscheept. De vleesindustrie blijft groeien omdat meer mensen over de hele wereld het zich kunnen veroorloven om regelmatig vlees te consumeren, en naarmate de wereldbevolking en haar vraag groeien.
reglement
Omdat vlees zo vatbaar is voor bacteriële ziekten, hebben de meeste regeringen strikte hygiënevoorschriften voor de vleesverpakkingsfaciliteiten van hun respectieve landen. Deze omvatten frequente inspecties, verplichte reinigingsprocedures van apparatuur en ziektepreventiemaatregelen bij nog levende dieren. Naarmate de wereldwijde vraag naar vlees toeneemt, moeten vleesproducenten extra voorzichtig zijn om snel bewegende apparatuur schoon te houden en hun dieren ziektevrij te houden. Omdat de vleesindustrie gepaard gaat met veeleisende lichamelijke arbeid en het gebruik van extreem scherpe gereedschappen, kan het behoorlijk gevaarlijk worden voor werknemers. Daarom moeten overheden ook over uitgebreide veiligheidsvoorschriften beschikken om fabrieksmedewerkers te beschermen. Medewerkers sluiten zich ook vaak aan bij vakbonden in vele landen, wat hen helpt te lobbyen voor hogere lonen en minder belastende arbeidsomstandigheden.
