Omschrijving
De Atlantische Oceaan omvat meer dan 20% van het aardoppervlak en is de op een na grootste oceaan ter wereld na de Stille Oceaan. De Atlantische Oceaan is ook de oceaan met het zoutste zeewater. Het gebied is een slangachtige formatie, met een bekken dat het oosten bereikt tussen Afrika en Eurazië, en vervolgens het westen naar Amerika. De stromingen gaan naar alle vier de andere oceanen, de Noordelijke IJszee, de Stille Oceaan, de Indische Oceaan en de Antarctische Zuidelijke Oceaan. Het klimaat wordt gekenmerkt door het warme of koele water dat circuleert binnen zijn verschillende stromingen. De waterdiepten en de oppervlaktewinden beïnvloeden ook het weer over het oppervlak. Mei brengt een zeer kleine kans op weersinvloeden met zich mee, hoewel september het begin is van orkaanactiviteiten.
Historische rol
De tijd dat het supercontinent Pangea brak, ongeveer 130 miljoen jaar geleden, was het begin van de vorming van de Atlantische Oceaan. Geologen hebben vastgesteld dat de Atlantische Oceaan de op een na jongste van de vijf oceanen van de wereld is. De Atlantische Oceaan speelde een zeer belangrijke rol bij het verbinden van de Oude Wereld met de nieuw ontdekte Amerika's uit de late 15e eeuw en daarna. Het was helaas ook een instrument om de transsoceanische slavenhandel vanuit Afrika naar Amerika te leiden. De oceaanhandelsroutes die werden aangelegd door Spanje, Engeland en Portugal, versnelden Europa's groei en verovering van zowel de Nieuwe Wereld als het Afrikaanse continent tussen de 15th en 19th Centuries. De Nederlanders leverden ook een belangrijke bijdrage als belangrijke cartografen van zijn zeeroutes.
Moderne betekenis
De moderne betekenis van de Atlantische Oceaan mag de grote ontdekkingsdagen van de Engelse, Portugese, Spaanse en Nederlandse ontdekkingsreizigers niet overtreffen, maar is nog steeds belangrijk voor de handel tussen Afrika, de EU, de Middellandse Zee en de Amerika's. Het Panamakanaal wordt verdiept en verbreed om grotere schepen door de waterwegen te laten passeren, waarbij het kanaal doorgang biedt van Azië en de Stille Oceaan naar de oostkust van de Amerika's en de Atlantische Oceaan. Dit heeft geleid tot een revitalisering van de handel tussen Europa, Azië, Zuid-Amerika en Noord-Amerika. Daarnaast heeft de Atlantische Oceaan gas, petroleum, edelstenen, placerafzettingen en poly-metaalachtige knollen te vinden onder de oceaanbodem. De oevers zijn ook een goede bron van zand en grindaggregaten.
Habitat
De Atlantische Oceaan stroomt de Stille Oceaan in, hoewel hun habitats vaak niet hetzelfde zijn als gevolg van watertemperatuurvariaties, zeestromingen, zonlicht, voedingsstoffen, zoutgehalte, turbulentie, substraat en endemische flora. De Atlantische Oceaan heeft zowel kust- als open oceaanhabitats. De kusthabitats liggen langs de kustlijn en strekken zich uit tot het continentale plat. De open oceaanhabitat begint nadat het continentale plat wegvalt en overgaat in de diepere oceanen. Er zijn altijd twee soorten habitats aanwezig, namelijk de pelagische laag, die zich op de bovenste helft van de waterkolom bevindt, en de demersale laag, de onderste helft, op de bodem van de oceaanbodem. De mariene flora behoort meestal tot de bovenste helft, hoewel dichter bij zijn kustlijnen koraalriffen, mangroven, kelpwoud en zeegrassen op de meeste niveaus te vinden zijn.
Bedreigingen en geschillen
Momenteel zijn er aanzienlijk minder territoriale geschillen in de Atlantische Oceaan dan wat er momenteel in de Stille Oceaan wordt gezien. De Internationale Hydrografische Organisatie is echter van tijd tot tijd gekend om hun oceanische en zeegrens opnieuw te definiëren, soms niet in overeenstemming met territoriale grenzen van landen. In 2002 verplaatste de IHO de zuidelijke limiet van de Atlantische Oceaan naar 60 ° Zuid, tot aan de grens van de Zuidelijke Oceaan dicht bij de Antarctische wateren. Deze wijziging is echter nog niet geratificeerd. Milieukwesties, zoals gemeentelijk afvalwater, industriële afvalstoffen en olielekken, blijven een bedreiging voor het mariene leven en de mensen in de Atlantische Oceaan. Het gebruik van drijfnetten en andere onverantwoordelijke vismethoden doodt onnodig ook het zeeleven en vogels op grote schaal. Er waren ook zorgen in 2005 dat de Noord-Europese waterstromingen waren vertraagd en de aanhoudende klimaatverandering blijft laaggelegen kustgebieden met steeds hogere zeespiegels bedreigen.
