De Bamako-conventie werd door de Afrikaanse staten aangenomen om de invoer en het grensoverschrijdend verkeer van gevaarlijke materialen te verbieden. Het werd voorgesteld op januari 30, 1991 en in maart 10, 1999 goedgekeurd. Het algemene doel van het verdrag is de menselijke gezondheid te beschermen door het milieugevaar te verminderen dat wordt veroorzaakt door een onjuiste behandeling van gevaarlijk materiaal. Het werd alleen door leden van de AU aangenomen. Afrikanen hebben het verdrag geratificeerd na het mislukken van het Verdrag van Bazel om Afrikaanse staten te beschermen tegen gevaarlijk afval. Een van de belangrijkste gevallen die hebben geleid tot de conventie is de invoer van giftige chemicaliën in 1987 uit Italië nadat Italiaanse bedrijven Ecomar en Jelly Wax Nigerianen lokaalden met $ 100 maandelijkse toelage voor opslag van de chemicaliën.
Wat is het doel van de conventie?
Het doel van de Bamako-conventie is:
- Beperk de import van radioactief en gevaarlijk in Afrika
- Beheersing van de grensoverschrijdende verplaatsing van materialen die zich al in het continent bevinden
- Verbied het dumpen of verbranden van welke gevaarlijke vorm dan ook in de zee, de oceaan of het binnenwater.
- Promoot de productie van schonere en veiligere afvalemissies
- Stel voorzorgsmaatregelen in voor de verwijdering van giftig afval.
Welk afval wordt gedekt door de conventie?
De Bamako-conventie heeft betrekking op een groot aantal gevaarlijke afvalstoffen, meer dan wat onder het Verdrag van Bazel viel. Afgezien van radioactieve materialen worden in de conventie alle materialen vermeld met gevaarlijke eigenschappen en de samenstellende producten ervan. Het omvat ook de definitie van gevaarlijk afval en beschouwt het afval van een gevaarlijk materiaal en gevaarlijk.
Verplichting van de landen
Alle leden van de AU moeten de invoer van radioactief en gevaarlijk afval en de verwijdering ervan in oceanen en binnenwateren verbieden. Landen zijn ook verplicht om de grensoverschrijdende verplaatsing van deze afvalstoffen te minimaliseren en moeten de toestemming van het land verkrijgen als het erdoorheen moet.
Economische en sociale voordelen van de Bamako-conventie
De conventie biedt effectieve maatregelen om het dumpen van afvalproducten naar Afrika door westerse landen te beheersen. Het verbiedt ook het dumpen van niet-geregistreerde en ondermaatse goederen uit andere continenten, met name uit ontwikkelde landen. Het bevordert schonere en minder giftige oceanen door het storten van gevaarlijke materialen op de zeebodem te verbieden.
Uitdagingen voor de uitvoering van de conventie
Het congres moet nog zijn allereerste algemene vergadering houden en het ontbreekt aan een secretariaat en fondsen. Hoewel het voor het eerst in 1991 werd voorgesteld, is er nog steeds niet veel bereikt en is de vooruitgang tot stilstand gekomen. Het ontbreekt een bevoegde autoriteit om toe te zien op de uitvoering ervan. Administratieve knelpunten en interne conflicten tussen Afrikaanse staten belemmeren ook de uitvoering ervan.
Overeenkomsten in verband met de conventie
Het verdrag is vergelijkbaar met het Verdrag van Bazel kan zelfs worden beschouwd als een artikel 11-overeenkomst. Het verschil is dat de Bamako-conventie zich concentreert op Afrikaanse staten en alleen wordt geratificeerd door AU-leden. De verordeningen die het storten van afval in oceanen verbieden, zijn vergelijkbaar met het Protocol van Londen van de Internationale Maritieme Organisatie, terwijl de wetgeving die de handel in gevaarlijke materialen verbiedt, vergelijkbaar is met de wijziging in het Bazelse verbod van 1995.
