Een aantal kweldersoorten bestaat over de hele wereld. Verschillende soorten kwelders omvatten open kust, verdronken dal, achtergrens, deltaic, embayment en estuarine. Bovendien kunnen gebieden die bekend staan als lagunes ook kwelders rond hun grenzen hebben. Het onderscheid wordt vaak gemaakt op basis van de planten en dieren die gedijen in het gebied. Volgens sommige onderzoeken omvatten kwelders ten minste 5,495,089 hectare in verschillende landen. Enkele van de grootste hiervan zijn te vinden langs de kuststaten in de Noord-Atlantische Oceaan.
Wat is een zoutmoeras?
Een kwelder is een speciaal soort moerasgebied dat te vinden is langs kustregio's over de hele wereld, hoewel het meestal voorkomt in mid-range en high-range latitude-gebieden. De vergelijkbare habitat in tropische gebieden staat bekend als een mangrove. Een kwelder kan ook bekend staan als een schor of een kwelder aan de kust. De basis van een kwelder bestaat uit grote hoeveelheden turf, die bestaat uit ontbindend plantaardig materiaal dat een aantal meter diep kan reiken. Het hele gebied wordt bij hoog water overspoeld door zeewater en bij eb drooggelegd. Deze combinatie van overstroming en veengrond creëert een omgeving met weinig zuurstof, ook wel hypoxie genoemd, die de groei van speciale bacteriën bevordert. Vanwege deze omstandigheden kunnen slechts een paar specifieke soorten planten hier overleven. Een kwelder wordt gekenmerkt door de groei van gras en lage heestersoorten. De overgrote meerderheid van deze planten is zouttolerant om weerstand te bieden aan de zoutwateromstandigheden die in dit leefgebied veel voorkomen. Deze planten helpen het kwelderhabitat zijn sediment te behouden, dat meestal wordt afgezet door rivieren die in de oceaan stromen, door erosie te voorkomen. Bovendien werken kwelders om overstromingen te voorkomen door overmatige regenval op te nemen.
Hoe wordt een zoutmoeras gevormd?
Kwelders komen over het algemeen voor in kustgebieden die relatief beschut zijn tegen harde oceaangolven en waar rivieren of kreken een speciaal soort fijn sediment afzetten. Deze gebieden met fijn sediment worden slikplaten genoemd. Naarmate het sediment zich blijft verzamelen, groeien deze flats in omvang en hoogte. Overstroming van het gebied wordt minder intens vanwege de toename in hoogte, waardoor planten naar het gebied kunnen bewegen. Deze planten verminderen de snelheid waarmee de rivier of de kreek de oceaan in stroomt, waardoor meer sediment kan bezinken. Naarmate de hoeveelheden riviersediment en plantensoorten toenemen, neemt ook de hoeveelheid sediment die wordt vastgehouden door vloed, toe. In de loop van de tijd koloniseren andere plantensoorten het gebied.
Ecologisch belang van zoutmoerassen
De kwelderhabitat wordt beschouwd als een van de meest diverse en productieve ecosystemen ter wereld. Bij vloed brengt het oceaanwater voedingsstoffen de kwelder binnen en neemt bij eb plantmateriaal uit het gebied. Deze plantaardige materialen leveren voedingsstoffen aan het zeeleven in de oceaan. Micro-organismen en kleine insecten helpen de organische materie af te breken in kwelders, die vervolgens worden geconsumeerd door grotere soorten die in het leefgebied leven. Als het zoutwater binnenkomt met het hoogwater, brengt het grote roofzuchtige soorten met de extra voedingsstoffen. Deze grotere soorten maken van de gelegenheid gebruik om zich te voeden met de kleinere soorten die permanent de kwelder bevolken. Wanneer het tij weggaat, brengt het de grotere soorten terug naar de oceaan, waar ze vaak een belangrijke rol spelen in de menselijke visindustrie.
Kwelders worden ook gekenmerkt door microhabitats binnen hetzelfde kweldergebied. Op hogere hoogten is het zoutgehalte in het water minder geconcentreerd dan op lagere hoogten waar het oceaanwater kan bereiken. Dit verschil in zoutgehaltes resulteert in verschillende soorten planten, die worden georganiseerd door zouttolerantieniveaus waarbij de meeste zouttolerante planten op lagere niveaus worden aangetroffen.
Bedreigingen voor kwelders
De delicate levensbalans binnen kwelders vertoont momenteel een aantal bedreigingen, waarvan de overgrote meerderheid wordt veroorzaakt door mensen. Twee van de grootste bedreigingen zijn stadsontwikkeling en landbouwpraktijken.
Effecten van stedelijke ontwikkeling op zoute moerassen
Aangezien het grootste deel van de wereldbevolking zich concentreert langs kustlijnen over de hele wereld, vormt stadsontwikkeling een belangrijke bedreiging voor de ecologische gezondheid van kwelders. Deze habitats worden gezien als winstgevend onroerend goed aan zee en worden daarom vaak omgezet in bebouwbaar land. Als moerassen niet worden gebruikt om huizen en bedrijven te huisvesten, worden ze vaak beschouwd als natuurlijke woestenijen en als zodanig gebruikt. Bovendien vindt vervuiling in de vorm van stedelijk afvoer (die industriële chemicaliën en menselijk rioolwater kan bevatten) zijn weg naar kwelders, waar het de flora verontreinigt. Deze vervuilde flora wordt vervolgens geconsumeerd door diersoorten en kan zelfs zijn weg terug vinden naar het humane dieet als gevolg van bioaccumulatie. Naarmate de nutriënten- en stikstofgehaltes van deze habitats veranderen als reactie op menselijke activiteit, beginnen de planten in kwelders ook te veranderen. Planten die zich meestal in lagere gebieden bevinden, beginnen zich aan te passen aan die in de hogere regionen, wat resulteert in een verlies aan biodiversiteit. Dit verlies is van invloed op de diersoorten die afhankelijk zijn van deze habitats voor voedsel en onderdak.
Effecten van landbouwpraktijken op zoute moerassen
Landbouwpraktijken worden ook gezien als een bedreiging voor kwelders. Deze schade wordt voornamelijk veroorzaakt door het omzetten van moerasland in een droger land dat vervolgens kan worden gebruikt om landbouwgewassen en vee te onderhouden. Deze praktijk is al honderden jaren gaande en vermindert het zoutgehalte van het water en de bodem, verhoogt het sedimentatieniveau in het gebied en verlaagt de snelheid en het volume van het water dat in en uit het leefgebied stroomt. Deze veranderingen zijn van invloed op de soorten planten die kunnen gedijen in kwelderhabitats, met als gevolg verlies van biodiversiteit. Zoals te zien is in stedelijke ontwikkeling, resulteren landbouwpraktijken in de buurt van kwelders ook in verhoogde stikstofgehalten. Deze verandering in de natuurlijke omgeving werkt ook om de balans van flora en fauna in deze unieke ecologische habitats te verstoren.
Vernietiging van zoutmoerassen
Aangezien menselijke activiteiten overal ter wereld bijdragen aan de wereldwijde klimaatverandering, neemt de wereldwijde zeespiegel toe. In kweldergebieden die nog niet zijn beïnvloed door stedelijke ontwikkeling en landbouw, veranderen de stijgende zeespiegels het zoutgehalte van het leefgebied. Bovendien zijn de planten die hier worden aangetroffen niet bestand tegen de overstromingen en de daaruit voortvloeiende erosie die wordt veroorzaakt door de verandering in de hoogte van de zee. Het resultaat is een volledig verwoeste kwelder.
