Moreel absolutisme is een ethisch geloof dat specifieke acties als volkomen fout of juist beschouwt, ongeacht de uitkomst. Een voorbeeld is een moord, die altijd als moreel verkeerd wordt beschouwd, zelfs als het om zelfverdediging of ter bescherming is gedaan. Het woord ethiek is afgeleid van het Griekse woord Ethikosen het betekent gewoonte of verband houden met iemands karakter. Ethiek wordt gebruikt om de grens tussen goed en kwaad te trekken en heeft drie studiegebieden; meta-ethiek, toegepaste ethiek en normatieve ethiek. Moreel absolutisme valt onder de normatieve tak van de ethiek, en het verschilt van andere soorten normatieve ethiek omdat het de moraliteit van een actie op basis van het resultaat niet beschouwt. Voorbeelden van moreel absolutisme zijn religieuze morele codes en ethische theorieën die de nadruk leggen op rechten en plichten zoals de deontologische ethiek van Immanuel Kant.
Moreel absolutisme in het leven
De meeste religieuze tribunes zijn gebaseerd op de Tien Geboden en wat God gebiedt, en dit is een perfect voorbeeld van moreel absolutisme. De moraliteit van een actie wordt beoordeeld volgens de standaard die onveranderlijk is. De meeste seculiere filosofieën zijn ook voorbeelden van moreel absolutisme, aangezien ze stellen dat de absolute wetten van de moraliteit inherent zijn aan de menselijke natuur, bijvoorbeeld, een persoon die gelooft dat het verkeerd is om te doden, zal niet doden.
Moreel absolutisme in de geschiedenis
Moreel absolutisme was populair bij oude Griekse filosofen zoals Plato en Aristoteles. Het vormde ook grotendeels historische samenlevingen door middel van het 'goddelijke recht van koningen'. Het goddelijk recht van koningen gaf royalty- en religieus recht om te regeren zoals ze waren onder het mandaat van God. Het maakte ook het opzetten en handhaven van wetten eenvoudiger, omdat heersers alleen aan de wil van God onderhevig waren, en niet aan de mensen over wie ze dienden. Dit heeft de creatie van wetten en rechtssystemen over de hele wereld met zich meegebracht, waar de wet moet worden gehandhaafd zonder uitzonderingen. Dit wordt gezien in sommige moslimlanden, waar islamitische opwekkingsactivisten proberen terug te brengen hudud straffen, waarvan wordt gedacht dat ze door God zijn opgelegd.
Graded Absolutism
In de christelijke ethiek bestaat er een theorie van moreel absolutisme, bekend als gegradeerd absolutisme. Het gegradueerde absolutisme rangschikt morele absoluutheden als groter of kleiner dan de ander. Morele absoluten zijn de normen waartegen de moraliteit van een actie kan worden beoordeeld. Een voorbeeld is een morele absoluut zoals 'niet liegen' kan groter of kleiner zijn dan een morele absoluut zoals 'niet stelen'. Gegradueerd absolutisme staat ook bekend als het grotere goede zicht of contextueel absolutisme.
Derde alternatief
De derde alternatieve kijk anticipeert in geen enkele situatie op enig moreel conflict, maar is van mening dat er altijd een derde alternatief is. Bijvoorbeeld, in plaats van te antwoorden op het negatieve of bevestigende op een vraag, kunnen we ervoor kiezen om het antwoord achter te houden.
The Lesser Evil View
Het mindere kwaadaardige perspectief anticipeert slechts op één mening vanuit een moreel dilemma, wat inhoudt dat je een van de morele absolute waarden schendt en een minder kwaad kiest. Bijvoorbeeld, als liegen als een minder kwaad wordt beschouwd dan vergeleken met het helpen van een moordenaar, dan zouden we volgens de mindere slechte mening moeten liegen in plaats van een moordenaar te helpen. Dit standpunt is in tegenspraak met Emmanuel Kant's benadering van categorische imperatief.
The Greater Good View
Het grotere goede perspectief is een andere ethische filosofie die stelt dat er morele dilemma's zijn tussen de absoluten. In plaats van het derde alternatief te zoeken, of een kleiner kwaad te kiezen, pleit deze visie echter voor het grotere absolute van groter goed. Wanneer we bijvoorbeeld het leven redden in plaats van de waarheid aan een moordenaar te vertellen, doen we er meer goed aan om het leven te redden dan een minder kwaad te plegen door te liegen of het minder goede van het vertellen van de waarheid te schenden.
