Land grabbing wordt gedefinieerd als de verwerving van grote stukken land door aankoop of lease. De uitdrukking "grote stukken land" heeft betrekking op land met een oppervlakte van meer dan 390 vierkante mijl of 0.25 miljoen acres. Deze definitie van de term is echter niet universeel geaccepteerd, met wetenschappers over de hele wereld wijzen op tal van tekortkomingen in de definitie. De definitie geeft bijvoorbeeld niet de wettigheid en structuur van de overname weer en geeft niet de betrokkenheid en de respectieve rol van de belanghebbende weer.
Geschiedenis van Land Grijpen
Land grabbing is in de loop van de menselijke geschiedenis in de praktijk gebracht, maar heeft zijn hoogtepunt ervaren in de nasleep van de wereldwijde voedselprijzencrisis van 2008, toen de voedselproductie wereldwijd sterk kelderde en de voedselprijzen naar ongekende hoogtes stuurde. De impact van de torenhoge voedselprijzen was het meest voelbaar in landen met grote populaties zoals India, China, Indonesië en Japan. De voedselproductie in veel van deze landen wordt beperkt door natuurlijke factoren zoals de grootte van bouwland, bodem en weersomstandigheden. Daarom moesten deze landen kopen voor akkerland in landen met een hoog agrarisch potentieel om het voedseltekort thuis te kunnen opvangen. Landen die als ideale kandidaten werden gekozen, waren Afrikaanse, Aziatische en Zuid-Amerikaanse landen. In de meeste gevallen werd de grondacquisitie veroordeeld, zoals vaak gebeurde in landen waarvan de burgers afhankelijk waren van voedselschenkingen.
Effecten van Land Grijpen
Land grabbing, zelfs als het wordt uitgevoerd op lokaal niveau, heeft wereldwijde vertakkingen, die het diepst in het moderne tijdperk zijn geweest. De groeiende wereldwijde vraag naar voedsel is een serieus probleem geworden en landen met grote populaties betrekken landbouwgrond uit het buitenland. De verwerving van dit land gebeurt vaak ten koste van arme lokale grootgrondbezitters, wier claim op het land eenvoudigweg wordt gestolen en hen landloos maakt. De situatie is niet beter voor de arme landeigenaren die hun grond verkopen, omdat ze het uiteindelijk tegen een lage prijs verkopen nadat kopers hun analfabetisme hebben benut. Met hun levensonderhoud van hen afgenomen, en met velen van hen die alleen afhankelijk zijn van zelfvoorzienende landbouw, raken de voormalige landeigenaren uiteindelijk betrokken bij sociale kwalen zoals diefstal voor levensonderhoud. Daarom ontneemt landroof mensen het recht op voedselzekerheid. Land grabbing legt een druk op de binnenlandse watertabel, omdat de landen en grote bedrijven enorme hoeveelheden water naar irrigatie leiden. In sommige landen over de hele wereld is landroof gekoppeld aan burgerlijke onrust en zelfs terrorisme na verarmde landloze burgers die de wapens opnemen als oplossing voor hun onrecht.
