Omschrijving
Ayers Rock, of Uluru, bevindt zich in de zuidwestelijke delen van het Northern Territory in centraal Australië, heeft een lengte van 3.6-kilometers en een breedte van 2.4-kilometers. Daardoor is het 's werelds tweede grootste monoliet, na alleen Mount Augustus in West-Australië. De dichtstbijzijnde stad Alice Springs ligt op een afstand van 450 kilometers over de weg van deze rotsformatie. Deze zandstenen rotsmonoliet is geografisch gedefinieerd als een tor of Inselberg, dat wil zeggen een geïsoleerde landmassa van verweerde rots. De ovaalvormige monoliet stijgt tot een hoogte van 2,831 uit het omliggende woestijnvlakte en vormt een van de belangrijkste kenmerken van het Uluṟu-Kata Tjuṯa National Park. Vanwege zijn ecologische en geologische betekenis was de Uluru ook aangewezen als een UNESCO-werelderfgoedsite in 1987.
Historische rol
De Uluru-regio werd oorspronkelijk bewoond door de traditionele Aboriginal-groep van de Anagus. Europeanen kwamen voor het eerst in het gebied aan in de late 19TH eeuw, en William Ernest Powell Giles en William Christie Gosse waren de eerste Europese ontdekkingsreizigers die in de regio arriveerden. Conflicten tussen de Anagus en de binnenvallende Europeanen ontstonden al snel toen de laatstgenoemden land begonnen te claimen in de regio om de landbouw van dieren te beoefenen. Concurrentie voor voedsel en land resulteerde vaak in gewelddadige botsingen tussen de inboorlingen en nieuwe kolonisten, waardoor politiepatrouilles van de regio noodzakelijk waren. In 1920 werd echter een groot deel van het gebied in en rond de Uluru verklaard als een Aboriginal Reserve. Toerisme floreerde meer dan tien jaar later in de regio, met de eerste toeristen die rond 1936 arriveerden in het gebied. Sinds de late 1950s zijn de toeristische voorzieningen zich snel gaan ontwikkelen in de Uluru-regio.
Moderne betekenis
Momenteel is de Uluru / Ayers Rock een populaire toeristische bestemming in Australië, aangezien de status van UNESCO-werelderfgoed als een belangrijke publiekstrekker fungeert. Het toerisme in de regio levert dus grote regionale en economische voordelen op voor Australië als geheel. Verschillende hotels, hostels en kampen opereren in en rond het Uluṟu-Kata Tjuṯa National Park, wat zorgt voor een comfortabel verblijf voor de toeristen. Wandelen en rotsklimmen zijn enkele van de meest populaire toeristische activiteiten die op het park worden aangeboden. Naast het genieten van een hoge status in de wereldwijde toeristenwereld, behoudt de Uluru ook een speciale plaats in de harten van zijn oorspronkelijke bewoners. De lokale bevolking beschouwt de rotsformatie als heilig en beschouwt het als een wonder van de schepping. Het Uluru-landschap is ook buitengewoon belangrijk vanwege zijn ecologische rijkdom omdat het een overvloed aan zeldzame en unieke dier- en plantensoorten herbergt.
Habitat en biodiversiteit
Het gebied dat de Uluru-monoliet omvat, ervaart over het algemeen een warm en droog klimaat, met hoge dagelijkse variaties van temperatuur. Overdag temperaturen in de zomer kunnen zo hoog zijn als 40 ° Celsius, terwijl in de winter de temperaturen 's nachts ver onder het vriespunt dalen. Regenval is maximaal in de maanden januari tot maart en perioden van droogte zijn niet ongewoon. Ondanks de barre klimatologische omstandigheden, overleven een grote verscheidenheid aan flora en fauna in en rond het Uluru-landschap. 400 soorten planten, waaronder woestijneiken en populieren, eucalyptus, wilde bloemsoorten en bloed-bossen bevolken het Uluṟu-Kata Tjuṯa National Park. Zoogdieren zoals rode kangoeroes, buideldiermotten en zeven soorten vleermuizen zijn te vinden in deze ecoregio. 73 soorten reptielen zijn te vinden in het Uluṟu-Kata Tjuṯa National Park, met inbegrip van hagedissen zoals gekko's en skinks en de endemische moloch, en slangen zoals de zeer giftige Death adder. Valken, honingeters, grasparkieten en vele andere vogelsoorten omvatten de vogelfauna van de ecoregio.
Milieurisico's en territoriale geschillen
Het feit dat duizenden toeristen elk jaar de Uluru-rots beklimmen, wordt afgekeurd door de inheemse eigenaren van het land. Keer op keer hebben ze gedreigd de toeristische bezoeken aan Uluru te verbieden, die volgens hen verschillende van hun traditioneel heilige plaatsen herbergen. De introductie van nieuwe soorten in de habitat van het Uluṟu-Kata Tjuṯa National Park, zoals honden, katten, konijnen en vossen, heeft ook grote invloed gehad op de populaties van inheemse soorten in de regio, waardoor 40% van de inheemse soorten uitstierven. De druk die wordt uitgeoefend door de toeristische sector heeft ook de neiging om de rust en de heiligheid van deze natuurlijke habitats te verstoren. Bosbranden komen veel voor in de regio en hebben in het verleden de flora en fauna in grote delen van het nationale park vernietigd.
