Ecologische Gebieden Van Guatemala

Guatemala is een Midden-Amerikaans land met een oppervlakte van 42,042 vierkante mijl. Binnen dit gebied zijn verschillende soorten habitats. Deze omvatten laaglanden, kustlijnen, valleien, bergen en woestijnen. Het klimaat varieert ook afhankelijk van de regio in het land en kan variëren van warm en tropisch tot koel en droog. Het land is gevuld met meren, rivieren, moerassen en lagunes. Binnen zijn grenzen zijn een groot aantal ecologische regio's. Dit artikel gaat in op enkele van deze ecologische regio's en hun flora en fauna.

Ecologische gebieden van Guatemala

Belizean Coast Mangroves

Een van de ecologische regio's in Guatemala binnen het mangroves-bioom is de mangroveilanden aan de Belizee-kust. Deze mangroven strekken zich uit tussen Belize en Guatemala, waar ze de Amatique-baai vormen. Het klimaat in deze ecoregio is tussen mei en februari tropisch met regenseizoen. Dit mangrovebos bestaat uit rode, witte en zwarte mangrovebomen die belangrijk zijn voor de kustlijn omdat hun wortels erosie helpen voorkomen. Deze regio biedt ook een breed scala aan diersoorten, van lamantijnen in de baai tot vogels aan de kust. Sommige van deze vogels zijn Yucatan-papegaaien, bruine gaaien, bruine pelikanen en visarenden. Alligators, pacas, black brulapen, ocelot en coatimundi zijn hier allemaal ook te vinden. De mangroven van de kust van Belize zijn kwetsbaar.

Centraal-Amerikaanse Atlantische vochtige bossen

De Midden-Amerikaanse Atlantische vochtige bossen vormen een andere interessante ecoregio die in Guatemala wordt gevonden. Deze ecoregio behoort tot het tropische en subtropische vochtige breedbladige bosbiomeen. Het Atlantische vochtige bos bestaat uit 34,600 vierkante kilometers die zich uitstrekken over Nicaragua, Costa Rica en Panama. In Guatemala ligt het op de hellingen van de Atlantische laagvlakte en bevat een typisch tropisch regenwoud met bomen die 164-poten hoog zijn. Dit creëert verschillende habitats, waaronder een baldakijn, een subluifel en een under-story gevuld met dwergplanten. Deze bossen zijn gevuld met verschillende diersoorten, waaronder apen, jaguars en pekari's. Het vochtige bos van de Midden-Amerikaanse Atlantische Oceaan is als kwetsbaar geclassificeerd.

Centraal-Amerikaanse Dry Forest

De Central American Dry Forest ecoregio behoort tot het tropische en subtropische droge breedbladige bosbiomeen. Deze ecoregio is te vinden langs de Pacifische kust en over het algemeen slechts tot 2,624 meter in hoogte. Het is geclassificeerd als droog omdat het ervaart tussen 5 en 8 maanden van weinig tot geen neerslag. De hoogste kruinluifel reikt rond 100-poten en bestaat voornamelijk uit loofbomen. Groenblijvende bomen groeien op lagere hoogten. Onder beide soorten bomen zijn doornige bomen, houtachtige lianen en epifyten te vinden. De unieke habitat heeft geresulteerd in een hoog niveau van endemie, met op zijn minst 50 endemische planten, zoals de Myrospermum. Bovendien maken een groot aantal endemische vogels hun thuis hier. Deze vogels omvatten de witbuikige chachalaca, het gigantische winterkoninkje en de blauwstaartige kolibrie. Spin apen, tapirs en verschillende wilde katten leven hier ook.

Milieubedreigingen en instandhoudingsinspanningen

De mangroven van de kust van Belize worden bedreigd door ontwikkeling van de kust, ontbossing, afvoer van afvalwater en industriële vervuiling. De ontwikkeling en ontbossing heeft geresulteerd in erosie en grote hoeveelheden afzetting van sediment in de baai, die ook het onderwaterleven daar aantast. De eerder genoemde bossen worden ook bedreigd door ontbossing als gevolg van landbouwontwikkeling. Vanwege het feit dat veel van de gemeenschappen die in de buurt van deze ecoregio's wonen geen economische kansen hebben, is landbouw de enige manier om te overleven. Het droge bos in het bijzonder heeft nood aan revalidatie om de gefragmenteerde delen die overblijven te verbinden.

Instandhoudingsmaatregelen in al deze ecoregio's vereisen inspanningen van de federale overheid, lokale overheden en initiatieven op gemeenschapsniveau. Bij deze inspanningen moet rekening worden gehouden met economische middelen en moeten de internationale gemeenschap en non-profitorganisaties worden betrokken om succesvol te zijn. Als een instandhoudingsplan niet snel wordt vastgesteld en gevolgd, dreigt het land deze kwetsbare regio's te verliezen, evenals hun unieke biodiversiteit.