De 25 Landen Met De Minste Persoonlijke Vrijheid

Wat houdt persoonlijke vrijheid in? Om als burger volledige persoonlijke vrijheid binnen een staat te hebben, moeten zij bewegingsvrijheid, eigendomsrechten en veiligheid van privé-eigendom hebben, de vrijheid om afwijkende meningen te uiten en het recht op een onpartijdig onpartijdig proces. Dit zijn de niet-aflatende pijlers van de gegevensverzameling van de Legatum Prosperity Index. De release van deze organisatie van de Personal Freedom-ranglijst meet hoezeer de regeringen van verschillende landen hun burgers toestaan ​​om hun leven te leven zonder grenzen te overschrijden die hen worden opgelegd. De index maakt gebruik van een multifactoriaal rangorde-systeem, omdat het niet zo eenvoudig is als simpelweg te stellen of een land persoonlijke vrijheid biedt aan zijn burgers of niet. Aangezien de Legatum-rangschikking bijzonder genuanceerd is omdat ze rekening houdt met meerdere criteria waaraan moet worden voldaan om persoonlijke vrijheid als aanwezig te kunnen beschouwen. Een regering kan bewegingsvrijheid bieden, maar tegelijkertijd een oneerlijk rechtssysteem hebben. Binnen een dergelijk systeem, hoe meer bepalingen worden vervuld, hoe hoger de rangorde van een land voor persoonlijke vrijheid zal zijn. Rekening houdend met de variabelen van tolerantie voor immigranten en minderheden, burgerlijke vrijheid en vrije keuze, en tevredenheid met keuzevrijheid, neemt de index elk van deze als gewogen coëfficiënten en combineert ze tot een algemene score. Met de conclusies van de Index in het achterhoofd, hebben we drie van de landen die worden beschouwd als enkele van de minste persoonlijke vrijheden voor hun bevolking nader onder de loep genomen.

Welke landen hebben de minste persoonlijke vrijheden?

Soedan

Soedan splitste onlangs met zijn lagere helft in 2011, toen Zuid-Sudan autonomie en onafhankelijkheid kreeg. De voormalige Soedan hadden twee verschillende etnische groepen, vaak gecategoriseerd als 'Arabisch' en 'Afrikaans'. Zuid-Soedan was bevolkt met verschillende etnisch-Afrikaanse groepen. De politieke macht en middelen waren geconcentreerd in het noorden, waardoor Zuid-Sudan extreem gemarginaliseerd was. Hoewel het land als één land bestond, werd Sudan geteisterd door geweld en een burgeroorlog. Omar Al Bashir, de huidige president van de post-scheiding Sudan, heeft een arrestatiebevel voor hem uitgevaardigd dat door het Internationaal Strafhof in 2009 is uitgegeven voor het plannen en uitvoeren van massamoorden en verkrachtingen in Darfur. Niettemin is hij vandaag nog steeds de president. De macht in Soedan is nog steeds geconcentreerd in de handen van een kleine groep elites, en middelen zijn amper voorzien buiten de hoofdstad. Het feit dat de zittende president van het land wordt gezocht voor misdaden tegen de mensheid, symboliseert waarom het de rangorde heeft die het doet. Een gebrek aan middelen en persoonlijke vrijheden en een overschot aan corruptie en geweld dienen allemaal om Sudan een van de minst vrije landen ter wereld te maken. Een van de basisprincipes van persoonlijke vrijheid is je vrijheid om je overtuigingen en meningen te uiten. Met Omar Al Bashir als president die genocide binnen zijn eigen land orkestreert, kan worden geconcludeerd dat de persoonlijke uitdrukkingen van burgers zelfs niet in overweging worden genomen door de leiding.

Jemen

Jemen staat al jaren aan de rand van een burgeroorlog tussen de Houthi-rebellen die een tak van de Shi'a-islam volgen, genaamd Zaidism en de Jemenitische regering, evenals enkele leden van de soennitische tak van de islam. De overheid wordt als zwak beschouwd en grote delen van het land staan ​​nu onder de controle van Houthi, die actief werkt aan meer territorium en macht. De overheid kan haar burgers niet voldoende middelen verschaffen omdat ze weinig te bieden heeft. Jemen is een bolwerk geweest voor verschillende terroristische groeperingen, waaronder Al-Qaida, om hun gewelddadige acties op te voeren, en het resultaat is een land dat nog steeds wordt vernietigd. Hoewel de ranglijst van Jemen misschien een goede is, moet worden opgemerkt dat dit niet alleen maar is omdat de overheid haar burgers geen persoonlijke vrijheid toekent. Er zijn nog andere factoren in het geding en bovendien lijkt het erop dat de Jemenitische regering momenteel niet eens over de instrumenten en infrastructuur beschikt die nodig zijn om dergelijke vrijheden te waarborgen.

Afghanistan

Zelfs in het post-Taliban klimaat is Afghanistan niet vrij van mensenrechtenschendingen. Hoewel het land technisch gezien een artikel in zijn grondwet heeft dat tot doel heeft de vrijheid van meningsuiting te beschermen, is het dreigement en intimidatie van journalisten en publieke figuren gemeld. Het heeft ook verklaard dat het probleem van corruptie tegenwoordig toeneemt in Afghanistan. Corruptie kan betrekking hebben op alles van een kleinschalige tot een onrechtvaardige politiemacht. Land grabbing, dat verwijst naar de grootschalige verwerving van land, is een ander type corruptie waarvan men zegt dat het overal in Afghanistan woekert.

Wat kan er gedaan worden om persoonlijke vrijheden te verbeteren?

Net zoals de problemen met persoonlijke vrijheden gecompliceerd zijn, is de oplossing waarschijnlijk ook. Helaas zijn er in landen waar economische onveiligheid en corruptie het meest acuut zijn van niveaus, er vaak populaties van mensen wiens basis menselijke behoeften niet worden vervuld. In deze gevallen kan het moeilijk zijn om problemen op te lossen zoals de persvrijheid of omkoping die, hoewel belangrijk, kan worden geminimaliseerd door andere belangrijke problemen waarmee het land in kwestie wordt geconfronteerd, zoals oorlog. Het is echter mogelijk dat landen die op dit moment een lage mate van persoonlijke vrijheid ervaren zich geleidelijk in de loop van de tijd omdraaien.

Landen met het meeste gebrek aan vrijheid