Het oude Egypte was een van de grootste wereldmachten in de geschiedenis. De oudste oude piramide dateert uit 2630 BCE.
De heersers van het koninkrijk stonden bekend als farao's. Ze werden zo groot geacht dat ze als halfgoden werden gezien. De farao's hadden zoveel macht en gezag dat men geloofde dat zij het na de dood met zich meebrachten naar onsterfelijkheid. Om hun onsterfelijkheid te vergemakkelijken, investeerden farao's zwaar in megastructuren in een schaal die nog niet eerder was waargenomen. Deze gigantische structuren werden synoniem aan het Oude Egypte en stonden bekend als de piramides.
De vroege dynastieke periode (3100 BC- 2686 BC)
De vroege dynastieke periode begon na de eenwording van Opper-Egypte en Neder-Egypte rond 3100 BC en omvatte de Eerste Dynastie en de Tweede Dynastie. Dit was een tijdperk dat het Koninkrijk Egypte zichzelf als een cultureel en economisch centrum van de antieke wereld heeft gevestigd. De welgestelde personen in de gemeenschap voerden spraakmakende begrafenissen uit, bestaande uit de bouw van grote, met baksteen overdekte graven met een plat dak, bekend als mastabas. Deze mastabas waren de voorlopers van de piramides. De laatste farao van deze periode; Farao Khasekhemwy had een grote mastaba gebouwd in de 27 eeuw voor Christus die nog steeds stand-by is.
The Old Kingdom (2686 BC- 2181BC)
Het oude koninkrijk was de periode tussen de derde dynastie en de zesde dynastie. Dit was toen het Oude Egypte economische groei doormaakte die werd bereikt door politieke stabiliteit. In het Oude Koninkrijk kwamen religieuze praktijken meer voor, terwijl begrafenisrituelen uitgebreider werden. De mastabas van het vorige tijdperk maakte plaats voor de nieuwe grafarchitectuur, de trappenpiramide. De eerste koning tijdens de periode was Farao Djoser die een necropolis in de buurt van de toenmalige Egyptische hoofdstad, Memphis, bouwde. Deze necropolis van Saqqara bevatte de eerste koninklijke stappiramide gebouwd tussen 2584 BC en 2565 BC. De gouden eeuw van de piramides begon echter in de vierde dynastie tijdens het bewind van Farao Sneferu, wiens piramide op Meidum, gebouwd tussen 2520 BC en 2505 BC, de eerste echte piramide was.
Na de dood van Sneferu steeg zijn zoon Khufu naar de troon en, geïnspireerd door het werk van zijn vader, bouwde hij de grootste necropolis aller tijden - het Gizeh-piramidencomplex. Dit omvatte zijn meesterwerk, de 481-voet Grote Piramide van Giza, die werd gebouwd tussen 2580 BC en 2560 BC. De Grote Piramide van Giza werd synoniem met het Oude Egypte en de oudste en grootste van de Zeven Wereldwonderen. Khufu werd opgevolgd door zijn zoon Djedefra die de necropolis van zijn vader verhuisde van Giza naar Abu Rowash, waar hij zelf een piramide bouwde tussen 2447 BC en 2439 BC. Khafra steeg op naar de troon om zijn oudere broer Djedefra op te volgen en verplaatste de koninklijke necropolis terug naar Giza vanuit Abu Rowash, waar hij zijn piramide bouwde tussen 2437 BC en 2414 BC. Het einde van de Vierde Dynastie in 2496 BC betekende het einde van de gouden eeuw van de piramides toen Egypte begon met de verering van de zonnegodheid van Ra. Farao's besteedden minder inspanningen aan de bouw van piramides om zich te concentreren op tempels gewijd aan Ra. Talloze piramides werden echter gebouwd op een kleinere schaal, waaronder de Piramide van Nyuserre en de Piramide van Unas.
