Wat is Jauhar?
Koninginnen en vrouwtjes van het koningschap praktiseerden Jauhar in het oude India, vooral tijdens het tijdperk van het koninkrijk Rajput. Wanneer ze aangevallen worden door externe krachten, zouden deze Rajput-vrouwen zelfverbranding plegen, een zelfmoordoffer. Deze praktijk is vastgelegd sinds de invasies van de moslims in de middeleeuwen en in de noordelijke gebieden, Deccan en Gujarat. Vrouwen en kinderen, die behoren tot de Rajput-clan, zouden zichzelf doden om verkracht te worden, geen slaven te worden of gedood te worden. De overgrote meerderheid van deze Jauhar-praktijken werd in grote groepen uitgevoerd als een daad van protest tegen de invasies en als een manier om hun culturele trots en eer te behouden.
Wat gebeurt er tijdens een Jauhar?
Uit gegevens blijkt dat Jauhar 's nachts plaatsvond. Brahmaanse priesters woonden deze gewoonte bij, zingende Vedische teksten. Deze teksten zijn de oudste heilige geschriften van het hindoeïsme. Terwijl de brahmaanse priesters zongen, gooiden vrouwen zichzelf en hun kinderen in een vuur terwijl ze hun trouwjurken droegen.
De volgende ochtend voerden mannen het Saka-ritueel uit. Ze baadden, deden saffraan aan, plaatsten een tulsiblad in hun mond en markeerden hun voorhoofd met de as van hun vrouwen en kinderen. De mannen reden toen weg in de strijd met de vijand. De mannen stonden zichzelf ook niet toe om levend te worden genomen.
Door het beoefenen van Jauhar beroofden de Rajput hun vijanden van een glorieuze overwinning.
Meest bekende instantie van Jauhar
Een van de meest opmerkelijke voorbeelden van Jauhar vond ik in 1303 in het Chittorgarh-fort, zoals vermeld in het epische gedicht Padmavat. Dit fort ligt in de noordwestelijke regio van het land en was een van de grootste in zijn tijd. Koning Rawal Ratan Singh controleerde dit fort toen Alauddin Khilji, de Sultan van Delhi, binnenviel. Volgens Padmavati wilde de sultan koningin Rani Padmini om zijn harem. Hij stuurde een bericht naar koning Singh en bood aan het fort te sparen voor één blik op de koningin. De koning stemde hiermee in en de sultan mocht de koningin zien door spiegelreflecties. Terwijl de Sultan vertrok, viel zijn leger de poorten binnen en veroverde de koning.
Toen ze het nieuws hoorde, stemde de koningin ermee in zich bij de harem van de sultan aan te sluiten, op voorwaarde dat ze 700-vrouwen mee kon nemen. Deze vrouwen werden gedragen in palanquins, een soort wheelless vervoer. De koningin verborg krijgers in deze draagstoelen en viel het sultankamp binnen om haar echtgenoot te heroveren. Dit begon een veldslag waarin de koning werd gedood. Om haar lot te vermijden pleegden de koningin, vrouwen en kinderen Jauhar.
Kritiek op Jauhar
De beoefening van Jauhar is nauw verwant aan Sati, de hindoe-praktijk waarbij een weduwe zich op de brandstapel van haar man stort om zelfmoord te plegen. Omdat Sati wordt bekritiseerd en nauw verwant is aan Jauhar, is Jauhar ook zwaar bekritiseerd. Deze kritiek komt vooral veel voor bij mensen van niet-Aziatische culturen en andere godsdiensten dan het hindoeïsme. Het wordt gezien als ontmenselijkend voor vrouwen omdat zelfmoord een zo belangrijke rol speelt in de vrouw die haar toewijding aan haar echtgenoot toont. Jauhar is ook gerelateerd geweest aan de Japanse daad van eerzelfmoord, de daad van het doden van zichzelf om een nederlaag te voorkomen (evenals schaamte tegen bepaalde acties). In India probeerden zowel islamitische als Britse indringers de praktijken van zowel Jauhar als Sati te stoppen.
