Wat was Kristallnacht?
Kristallnacht wordt ook wel de 'Night of the Crystal' of de 'Night of the Broken Glass' genoemd. De term wordt gebruikt om te verwijzen naar de gewelddadige golven tegen de Joden in heel Duitsland, delen van Sudetenland en annexatie van Oostenrijk in november 9 en 10, 1938. De naam Kristallnacht werd aangenomen met betrekking tot het gebroken glas van de Joodse huizen, synagogen en bedrijven die de straten van Duitsland bedekten in het spoor van de pogrom. De geweldsgolven tegen de Joden werden voornamelijk ingegeven door de nazi-partijbeambten, de Hitler-jeugd en leden van de SA (Sturmabteilungen).
Achtergrond van Kristallnacht
Toen Adolf Hitler de kanselier van Duitsland werd in 1933, maakte zijn leiderschap wetten die de Duitse joden onderdrukten. Hitler's beleid isoleerde en vervolgde Joden. Bedrijven die tot de Joden behoorden, bijvoorbeeld, werden geboycot. Bovendien werden de joden uit alle ambten van ambtenaren verdreven. In mei 1933 werden geschriften van joden en alle niet-Duitse auteurs verkoold in een functie in het Opera House in Berlijn. Twee jaar later werden de regels drukkender toen de Joden geen Duitse bedrijven meer bedienden. Vóór het optreden van de Kristallnacht was het beleid geweldloos. In de nacht van de Kristallnacht was er echter een drastische verandering in de gebeurtenissen toen het beleid gewelddadig werd.
Kristallnacht, volgens de Duitse ambtenaren, kwam als gevolg van openbare mishandelingen tegen de moord op Ernst Vom Roth. Vom Roth, een Duitse ambassade officier gevestigd in Parijs, werd neergeschoten door Herschel Gryznspan, een Poolse joodse tiener, van 17 jaar oud. Vóór de moord op Ernst Vom Roth waren duizenden Poolse Joden die in Duitsland woonden verdreven uit het Reich, waaronder de ouders van Grynzspan. De opgewonden jeugd schoot Vom Roth als vergelding voor de verdrijving van zijn ouders van een land waar ze hadden gewoond jaar. Vom Roth stierf twee dagen later na gewond te zijn door geweerwonden. Adolf Hitler, de Duitse kanselier, woonde zijn begrafenis bij.
Effecten van Kristallnacht
De woede van de Kristallnacht begon in de late uren van november 9, 1938. Burgers van de nazi-partij vernietigden en vernielden eigendommen die toebehoorden aan de Duitse joden, zoals ziekenhuizen, bedrijven, scholen, synagogen en zelfs begraafplaatsen. Duitse politieagenten en brandweerlieden kregen bevel niet tussenbeide te komen, tenzij de vernietiging Aryan in eigendom toebehoorde. Kristallnacht resulteerde in het doden van 100 Duitse Joden. Over 30,000 werden ook Joodse mannen gearresteerd en nazi-concentratiekampen gestuurd in Buchenwald, Dachau en Sachsenhausen.
In november las 15, 1938, de toenmalige Amerikaanse president Franklin D Roosevelt een verklaring voor aan de media die het geweld en het antisemitisme in Duitsland veroordeelden. Hij riep ook Hugh Wilson bijeen die in die tijd zijn ambassadeur van Duitsland was. De VS weigerden echter hun immigratieregels op te heffen om degenen die getroffen waren door de Kristallnacht toe te laten hun toevlucht te zoeken in zijn staat. Dit feit was misschien te wijten aan de angst dat de nazi-infiltranten legaal in de VS zouden mogen verblijven, waardoor de veiligheid in gevaar zou komen. Hoe dan ook diende de Kristallnacht als een wake-up call voor de Joden in Duitsland dat het Nazi-antisemitisme alleen maar zou verdiepen en dat veel Joden hun ontsnapping uit Duitsland gingen plannen.
