Oliezanden verwijzen naar onconventionele petroleumafzettingen. Het is samengesteld uit losse zand of zandsteen die gedeeltelijk is geconsolideerd. Het zand bevat een mengsel van klei, zand en water dat is verzadigd met een vorm van petroleum, bitumen genaamd, die extreem visceus en dicht is. De andere termen die betrekking hebben op oliezanden zijn dus teerzanden, bitumineuze zanden of ruw bitumen. Landen met enorme reserves aan ruw bitumen zijn Canada, Venezuela, Kazachstan en Rusland.
Het natuurlijke bitumen dat in Canada wordt aangetroffen, wordt als zeer viskeus en commercieel moeilijk te herstellen beschouwd. Oliezanden zijn recent opgenomen als onderdeel van oliereserves. Ondanks dat het oliezand gecategoriseerd is onder de controversiële koolstof die niet verbrandt, heeft zijn winning gezorgd voor energiezekerheid.
Geschiedenis
Aanvankelijk werd de term "teerzand" gebruikt tijdens de late 19th en vroege 20th eeuw om te verwijzen naar het bitumineuze zand. Gedurende deze periode werd bitumineus zand veel gebruikt. Dientengevolge werd een groot residu van teer afgegeven vanwege het overmatige gebruik ervan. Het gebruik van bitumen dateert echter nog verder wanneer de vroege mensen het gebruikten in gebouwen en constructies. Het gebruik van bitumen voor mummificatie en de constructie van Egyptische piramides is ook vastgelegd.
Productie en extractie
Bitumineuze zand wordt beschouwd als de belangrijkste bron van onconventionele olie waarbij Canada leidend is in de productie van dit type olie. Sommige van de bedrijven die gespecialiseerd zijn in de winning van petroleum uit oliezanden zijn de Marathon Oil Corporation, Petro-Canada en Syncrude Consortium, enz. Venezuela heeft ook enorme oliezandreserves.
