Werelderfgoedlocaties Van De Unesco In Mongolië

Mongolië heeft slechts vier UNESCO-werelderfgoedsites waarvan er één een natuurlijke is. De sites zijn belangrijke historische, culturele en natuurlijke monumenten die relevant zijn voor de geschiedenis van de bevolking van Mongolië en Azië, in het algemeen. Deze sites hebben een belangrijke archeologische waarde die helpt bij het bepalen van de manier van leven, gewoonten en overtuigingen van de oude mensen, naast het begrip van hun unieke interactie met de omgeving. De instellingen van deze sites zijn belangrijke huizen voor zeldzame en uitstekende flora en fauna van Mongolië.

UNESCO-werelderfgoed In Mongolië

Great Burgan Khaldun Mountains

Het grote Burgan Khaldun-gebergte en het omliggende heilige landschap is een cultureel werelderfgoed dat is ingesloten door UNESCO op 4TH juli, 2015. De site maakt deel uit van het Khan Khentii Strictly Protected-gebied en wordt beschouwd als de meest heilige berg in Mongolië omdat het is aangewezen door Genghis Khan, waarvan ook wordt verondersteld dat hij daar is geboren en begraven. De site heeft een belangrijk traditioneel en cultureel belang van bergen en zon (natuur) aanbidding, beoefend door de Mongolen. De heilige bergen en hun omliggende omgeving bieden toeristische attracties voor bedevaartsrituelen en voor de unieke biodiversiteit van flora en fauna die wordt ondersteund door de berg en de omliggende omgevingen.

Mongoolse Altai-rotstekeningencomplexen

De petroglyphic-complexen van de Mongoolse Altai zijn een culturele werelderfgoedsite die bestaat uit oude rotstekeningen en begrafenismonumenten die zo oud zijn als de 12,000-jaren en een complete documentatie bieden van de interactie tussen pre-historische Noord-Aziaten en hun omgeving. De rotstekeningen zijn belangrijk bij de reconstructie van de geschiedenis van de oude Mongolen en hun manier van leven. Het complex heeft drie rotsschilderingen, waaronder Tsagaan Salaa-Baga Oigor, Upper Tsagaan Gol en Aral Tolgoi. Het complex is door UNESCO in UNESCO-werelderfgoed opgenomen en is door de afgelegen ligging en ontoegankelijkheid niet veranderd door menselijke en dierlijke activiteiten.

Orkhon Valley

De Orkhon-vallei is een culturele werelderfgoedlocatie in de Pacifische regio Azië en is door UNESCO vastgelegd in 2004. Het culturele landschap ligt langs de oevers van de Orkhon-rivier en strekt zich uit over 320km. De site vertegenwoordigt de nomadische manier van leven die zich al meer dan 2000 jaren ontwikkelt. De vallei omvat enkele monumenten, zoals de ruïnes van Khar Balgas, de ruïnes van de hoofdstad van Gengis Khan, Karakorum, het boeddhistische klooster Erdene Zuu, de Tuvkhun Hermitage, de overblijfselen van de residentie van Ogedei Khan en de Ulaan Tsutsgalan-waterval. De vallei diende als een belangrijk sociaal, economisch, politiek en cultureel centrum voor verschillende perioden van nomadische mensen wier bewijs van bestaan ​​zich in de overblijfselen en ruïnes in de vallei bevindt. De nomadische manier van leven is van grote invloed op de Mongolen die het beschouwen als een harmonische interactie met de natuurlijke omgeving.

Uv-bekken Nuur

Het Uv-bekken Nuur is een site van de wereldcultuurerfgoed die is opgenomen in 2003. Het nationale natuurbiosfeerreservaat is een van de ingesloten bekkens van Centraal-Azië, bestaande uit twaalf beschermde gebieden (zeven in Mongolië en vijf in de Republiek Tuva). Het bassin biedt onderdak aan een rijke biodiversiteit van flora en fauna, waaronder het met uitsterven bedreigde sneeuwluipaard, bergschapen en de Aziatische steenbok, de zeldzame gerbil, jerboas en de marmeren bunzing. Het bassin is gedurende een lange periode intact gebleven en heeft meer dan 40,000 archeologische vindplaatsen evenals oude nomadische stammen zoals Turken, Hunnen en Scythen.

Impact van de sites op toerisme

De inscriptie van werelderfgoedsites in Mongolië heeft hen internationale erkenning gegeven, waardoor toeristen uit de hele wereld zijn aangetrokken. Deze sites trekken toeristen aan vanwege hun geschiedenis en culturele belang, evenals de levende biodiversiteit in hun landschappen.