Eerste Ministers Van Kroatië

De Kroatische premier wordt door de president benoemd als regeringsleider. Hij is de machtigste en invloedrijkste staatsofficier in het Kroatische regeringssysteem. Hij of zij kiest op zijn beurt een vice-premier die raadgevende en administratieve taken voor de premier uitvoert. Het kantoor van de premier bewaakt individueel overheidsbeleid, ontwikkelt overheidsprojecten, voert beleid uit, houdt toezicht op buitenlandse aangelegenheden en leidt de mensen op over overheidsbeleid en -activiteiten. De eerste premier was Franjo Greguric van 1991 tot 1992, toen Kroatië onafhankelijk werd van Joegoslavië. Andrej Plenkovic is de aangewezen premier die naar verwachting dit najaar zal aantreden.

Ivo Sanader

Sanader werd de 8-premier van de Republiek Kroatië en diende van 2003 tot 2009. Sanader was de langst dienende premier van Kroatië sinds de onafhankelijkheid voordat hij in 2009 aftrad. Hij registreerde Kroatië bij de Europese Unie en de NAVO. Sanader legde betere relaties aan met de minderheidsgroepen en promootte hun rechten. Hij ontwikkelde de economie en handhaafde tijdens zijn eerste regeerperiode een kalme politieke omgeving van het land. Door 2005 had Sanader een rij belangenconflicten met betrekking tot zijn verklaarde rijkdom. In hetzelfde jaar werd hij genoemd in de Verona Affair, een beschuldiging van de oppositie in de regering en beschuldigd van betrokkenheid bij het faillissement van twee bedrijven in Oostenrijk. Hij werd herkozen door de regering in 2007. Tijdens zijn tweede termijn verkeerde de politieke en economische omgeving in chaos. Buitenlandse investeringen namen af ​​en hoewel andere Europese landen een economische crisis doormaakten, werd de situatie in Kroatië versterkt. Evenzo zijn gerechtelijke hervormingen en kadastrale kwesties nooit opgelost. Hij slaagde er niet in Kroatië onderhandelingen met de EU te voltooien. In juli 1, 2009, Sanader trad ontslag als de eerste minister van Kroatië en trok zich terug uit alle actieve politieke activiteiten in het land.

Jadranka Kosor

Jadranka werd premier na het aftreden van Sanader in 2009. Sanader had haar voorgesteld als de volgende premier na zijn plotselinge vertrek en op juli 6th toen het parlement haar bevestigde, werd zij de eerste vrouwelijke premier van onafhankelijk Kroatië en de derde in Kroatië sinds twee vrouwen al in de Socialistische Republiek Kroatië hadden geregeerd. De minuut dat ze aantrad, vielen alle tekortkomingen van Sanader op haar schouders. De economie van Kroatië bevond zich in een zee van enorme tekorten en werkloosheid. Ze introduceerde een noodbudget om de uitgaven en de nationale schulden te verminderen. Ze bedacht 'crisisbelasting' die leidde tot hogere belastingen. De financiële last bracht critici met onafhankelijke economen erop wijzend dat de nieuwe belastingsystemen de economische ontwikkeling zouden vertragen. Tegen het einde van haar eerste maand waren het grote publiek en de oppositie al tegen haar aan het racen. Tegen het einde van 2009 waren talloze overheidsfunctionarissen en officieren geïnstigeerd door corruptie, gearresteerd en vastgehouden. Sommige mensen waren van mening dat de Koror-regering zich sterker had opgesteld tegen corruptie, terwijl anderen, inclusief degenen in haar partij, kritiek hadden op haar acties. In 2010, toen Sanader een politieke inzending wilde, gaf hij Koror de schuld van alle tekortkomingen van haar regering. Sanader's acties leidden tot een verrassend grote steun van Koror door de HDZ die hem uit de weg wilde. Tegen februari van dat jaar had Koror 77% van de publieke goedkeuring verzameld van de hoogste premier sinds het begin van de verkiezingen. Gedurende 2010 werd de economie van Kroatië een zuivering van corruptie en werkloosheid. Handel en transport werden een probleem.

Zoran Milanovic

Zoran diende vanaf december van 2011 tot de premier van Kroatië tot januari van 2016. Hij trad aan op 45-jaren en werd daarmee de jongste premier sinds de onafhankelijkheid van het land. Hij introduceerde binnenlandse hervormingen in de Kroatische samenleving, waar medisch geassisteerde bevruchting werd gelegaliseerd, en gezondheidseducatie werd gepresenteerd aan scholen, en hij vocht voor de rechten van homoseksuelen. In 2013 verloor zijn regering het referendum dat homohuwelijken wilde opzeggen. De bevolking van Kroatië vond dat een gezin of liever gezegd een bruiloft voor een man en een vrouw is. Zelfs nadat zijn regering het referendum verloor, ging hij verder met het vaststellen van de wet van partnerschap, die zou zien dat homoseksuele relaties dezelfde rechten en vrijheden hebben als huwelijken tussen man en vrouw. In hetzelfde jaar viel de economie van het land en verloor Zoran de gunst van de mensen. Bij 2015 riep de oppositie hem op om af te treden.

Verkorte voorwaarden voor veel Kroatische premier

De positie van premier in Kroatië heeft veel mensen laten zitten, maar er zijn maar heel weinig die de duur hebben om hun voorwaarden af ​​te ronden. Openbare referenda hebben ertoe geleid dat vrijwel alle premiers die daar hun functie bekleedden, werden neergehaald. De ministers zijn in ruil daarvoor betrokken geweest bij talloze corruptiezaken en wanbeheer van hun politieke verantwoordelijkheden. In een periode van 25-jaren heeft Kroatië 11-premiers gehad, in tegenstelling tot de meeste naties waar de hoogste regerende minister of president tot het einde van zijn twee voorwaarden dient, zoals door vele grondwetten wordt toegestaan.