Wat is koraalbleken?
Koraalverbleking is een term die wordt gebruikt om te beschrijven wat er gebeurt als koraal zijn endosymbiotische algen verliest. Deze algen vormen een belangrijk onderdeel van het bestaan van koraal. In feite biedt het 90% van het energiekoraal dat nodig is om te overleven. Zodra de algen verloren zijn, begint het koraal te verhongeren omdat het niet in staat is om de noodzakelijke voedingsstoffen te verkrijgen. In het afgelopen decennium zijn instanties van koraalverbleking vaker voorgekomen omdat de wereldwijde klimaatverandering de temperatuur van de oceaan nog verder doet stijgen. In 2016 ondervond 90% van het Great Barrier Reef koraalbleking, wat resulteerde in 20% verlies van de koraalriffen.
Welke oorzaken koraal bleken?
Zoals eerder vermeld, wordt verondersteld dat de wereldwijde klimaatverandering verantwoordelijk is voor het toenemende aantal koraalblekinggebeurtenissen. Dit komt omdat koraalbleking plaatsvindt wanneer koraal niet langer in staat is om een gezonde omgeving te handhaven voor zooxanthellae, eencellige organismen die bijdragen aan de kleur van het koraalrif. Hoge watertemperaturen kunnen het vermogen van koraal om koolstofdioxide en ammoniak te produceren beïnvloeden, die de zooxanthellae nodig heeft om fotosynthese te creëren. Wanneer dit gebeurt, valt de zooxanthellae uit het koraalrif. Dit is schadelijk voor de gezondheid van het koraal, omdat de algen de broodnodige zuurstof en voedingsstoffen produceren die het koraal nodig heeft om te overleven.
Sommige onderzoekers geloven dat koraalbleking wordt veroorzaakt door stress veroorzaakt door instraling, die op zijn beurt wordt veroorzaakt door hoge temperaturen, lage temperaturen, giftige chemicaliën, zoet water, verhoogde zonnestraling en sediment. Koraal reageert op deze stress door de belangrijke algen te verdrijven, wat leidt tot bleken.
Wat zijn de effecten van koraalbleking?
Wanneer algen uit koraal worden verdreven, verliest het koraal zijn kleur en begint het te verhongeren. Deze extra stressor resulteert in verminderde reproductie en groei. In deze verzwakte toestand wordt koraal vatbaarder voor ziektes. Als de omgevingsomstandigheden rond het koraal verbeteren, kunnen de algen terugkeren naar de gastheer, in welk geval het koraal weer gezond wordt. Als het bleekgebeuren echter een lange tijd duurt, is het waarschijnlijk dat het koraal zal sterven.
Plaatsen waar koraalbleking is opgetreden
Tussen 1979 en 1990 hebben onderzoekers ten minste 60-afleveringen van koraalverbleking vastgelegd in de oceanen van de wereld. Van 1919 tot 2016 is koraalverbleking vaker voorgekomen en heeft het langer geduurd. 2016 zag zelfs de langste aflevering van koraalverbleking ooit geregistreerd.
Een van de meest bekende koraalriffen ter wereld, het Great Barrier Reef, heeft in de loop van de jaren verschillende afleveringen van koraalverbleking ervaren. Het Great Barrier Reef heeft in de volgende jaren bleking ervaren: 1980, 1982, 1992, 1994, 1998, 2002, 2006 en 2016. De ergste van deze afleveringen vond plaats in 1998 toen 42% van het rif was gebleekt en in 2002 bij het bleken verspreid over 54% van het Great Barrier Reef. Tussen 1985 en 2012 verloor het Great Barrier Reef 50.7% van zijn koraalpopulatie. Onderzoekers schatten dat 10% van dit verlies te wijten was aan koraalbleking.
Andere koraalverbleking gebeurde voor de kust van Tanzania, Kenia, de Malediven, Sri Lanka en de Seychellen. In totaal hebben deze kustlijnen ongeveer 90% van hun koraalrifpopulaties verloren. De Amerikaanse staat Hawaï heeft ook koraalverbleking ervaren met ernstige gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan in 1996, 2002 en 2014.
