In de 21ST eeuw kan worden verondersteld dat internettoegang een basisbehoefte is die in elke uithoek van deze wereld te vinden is. Dit is echter niet het geval. Deze 13-landen hebben beperkte of geen toegang tot internet.
Wit-Rusland
In 2006, 2007 en 2008 werd Wit-Rusland vermeld als een "internetvijand" door Reporters Without Borders (RWB). De regering van Wit-Rusland gebruikt controles van de tweede en derde generatie om de nationale informatieruimte van Wit-Rusland te beheren. Vóór 2006 hadden de meeste plaatsen in Wit-Rusland geen toegang tot breedbandinternet van welke aard dan ook. Tegenwoordig is Minsk, de hoofdstad van Wit-Rusland, de meest verbonden plek in het land waar de toegang tot internet in landelijke gebieden beperkt is.
Birma
Myanmar, voorheen bekend als Birma, heeft internettoegang gehad sinds het begin van 2000. Er was echter veel censuur met dank aan de militaire regering die in september 2011 aanzienlijk verminderde. Nog steeds is er slechts ongeveer 1% van de bevolking van Myanmar op internet. Buiten de stadscentra is internettoegang in Myanmar extreem kostbaar.
China
China heeft het grootste aantal internetgebruikers ter wereld. De internetcensuur in China is echter extreem en de overheid implementeert meer dan 60-internetregels. Autoriteiten houden toezicht op internettoegang van individuen en blokkeren website-inhoud. Populaire sites zoals Google zijn geblokkeerd in China.
Cuba
Internet werd geïntroduceerd in Cuba in de late 90s, maar stagneerde om verschillende redenen, waaronder een gebrek aan financiering en strakke regeringsbeperkingen. Er is echter nog steeds sprake van uitgebreide censuur waarbij de overheid het internet streng controleert. Momenteel heeft minder dan de helft van de bevolking van het land toegang tot internet. Het is met name niet mogelijk om mobiel internet in het land te gebruiken.
Egypte
Onder de heerschappij van Hosni Mubarak, het internet is Egypte werd beoordeeld als zijnde "deels gratis". Toen het protest begon op 25 januari 2011, werden Twitter en Facebook geblokkeerd en twee dagen later werd beweerd dat de toegang tot internet was afgesloten. In 2017 waren 62-websites verboden.
Iran
Het is bekend dat de Iraanse regering snelheidsbeperkingen toepast om gebruikers te frustreren en hun communicatie te beperken. Dit kan worden gezien in dagen tot verkiezingen en wanneer er enige politieke onrust is zoals de Arabische lente. Vanaf nu heeft slechts ongeveer de helft van de bevolking van Iran een internetverbinding. Het merendeel van deze verbindingen bevindt zich in stedelijke centra.
Noord Korea
Hoewel internet beschikbaar is in Noord-Korea, is het strikt beperkt. Toestemming is met speciale toestemming, voornamelijk om overheidsredenen. Toegang tot het wereldwijde internet is beperkt tot een kleinere groep.
Saudi-Arabië
In Saoedi-Arabië zijn sommige websites geblokkeerd. Toegang tot Wikipedia en Google Translate werd ook geblokkeerd in 2006 omdat mensen ze gebruikten om filters te omzeilen die de overheid had geplaatst. De internettoegang van Saudi-Arabië is duur en van lage kwaliteit genoemd.
Syrië
Syrië heeft verschillende websites om politieke redenen verboden, naast het arresteren van mensen die toegang tot hen hebben. De internetconnectiviteit was eind november 2011 uitgeschakeld en vervolgens tien keer in 2013 en 2014.
Tunesië
Het internet werd voorheen gecensureerd in Tunesië, maar na de afzetting van president Zine Ben Ali nam de censuur aanzienlijk af. De nieuwe regering heeft ook filters op sociale netwerksites verwijderd.
Turkmenistan
Het pers- en communicatiesysteem van Turkmenistan is door de staat gecontroleerd. De telecommarkt blijft erg klein, hoewel het land in 1997 toegang tot internet begon te krijgen.
Oezbekistan
Oezbekistan had voor het eerst zijn internet tegen het einde van 1995, maar de groei was traag. Bovendien zijn er zware beperkingen en strenge controles. Er zijn ongeveer 9 miljoen mensen in Oezbekistan die verbonden zijn met internet, van de totale bevolking van het land, 32 miljoen.
Vietnam
Vietnamese internettoegang wordt geblokkeerd door de overheid, met name naar sites die cruciaal zijn voor de overheid. Informatie over politieke oppositie in het buitenland, religieuze onderwerpen of mensenrechten wordt ook geblokkeerd.
