IJsbergen zijn de grootste stukken zoetwaterijs die drijven in de open wateren van oceanen en zeeën. Ze zijn een synoniem voor fenomenen van de poolgebieden waar de temperaturen erg koud zijn. Interessant is dat alleen 10% van een ijsberg meestal zichtbaar is, terwijl 90% is ondergedompeld in water. De hoogte van ijsbergen varieert tussen 3.3 tot 250 meter boven zeeniveau en de temperaturen eromheen meten zo laag als een negatieve 20 graden Celsius. Antarctica herbergt de grootste ijsbergen ter wereld met de hoogste ooit gemeten ijsberg in tabelvorm met een oppervlakte van 12,000 vierkante mijlen en het meten van 555-poten, de gemiddelde hoogte van de Washington Tower.
Vorming van ijsbergen
IJsbergen worden gevormd door twee onderscheidende processen die hun samenstelling bepalen. Hoewel de vormingsprocessen verschillen, bevatten ijsbergen meestal vers water.
Bevriezend zeewater
Bij uitzonderlijk lage temperaturen begint het zeewater geleidelijk te bevriezen. Terwijl het bevriest, vormt het een centraal punt van waaruit het zich naar buiten toe verder ontwikkelt. Het langzame proces leidt tot de vorming van een rooster dat al het zout naar de randen van de ijskoude ijsmassa uitstort en uiteindelijk al het zout teruggeeft aan het zeewater. Dit proces duurt jaren voordat het langzaam en geleidelijk is. De gevormde ijsbergen bevatten zoet water omdat al het zout door het rooster wordt geëlimineerd.
Afkalven van ijsgletsjers
Plaatsen zoals Groenland en Antarctica ervaren extreem lage temperaturen gedurende het hele jaar. Als gevolg daarvan zijn ze meestal bedekt met permafrost in de vorm van gletsjers en ijsplaten. Door de opeenhoping van sneeuw breken delen van de randen weg en drijven in de oceaan vormende ijsbergen. Aangezien alle sneeuw en ijs die zich opstapelen om de ijsplaten te vormen bevroren zoet water is, zijn ijsbergen gevormd door dit proces zoet water.
Gevaren gesteld door ijsbergen
Wetenschappers beschouwen de studie van ijsbergen als een belangrijk fenomeen voor zeeschepen. Aangezien het merendeel van de massa van een ijsberg is ondergedompeld in water, vormt het een uitdaging voor zeeschepen, vooral 's nachts wanneer de bemanning van het schip de omvang van een ijsberg dreigt te ondermijnen door naar de punt ervan te kijken. Sinds het zinken van de Titanic in 1912, vormden de VS samen met twaalf andere landen de International Ice Patrol Unit die vliegtuigen en radars gebruikt om ijsbergen te volgen langs belangrijke scheepvaartroutes. De eenheid waarschuwt schepen die door de Noord-Atlantische Oceaan en de Antarctische wateren varen op de aanwezigheid van ijsbergen die op hun route liggen.
Effect van klimaatverandering op ijsbergen
IJsbergen spelen ook een cruciale rol in het ondersteunen van het onderwaterleven in de poolgebieden. Degenen die op het continentale plat liggen, fungeren als belangrijk jacht- en recreatiegebied voor ijsberen. De opwarming van de aarde en de daaruit voortvloeiende klimaatveranderingen leiden echter tot het smelten van de ijsbergen waardoor beren gedwongen worden verder de oceaan in te zwemmen op zoek naar jachtgebieden, wat resulteert in verdrinking en vermindering van hun aantal. Bovendien vermengt zoet water van de smeltende ijsbergen zich niet met het zoute oceaanwater, wat resulteert in verhoogde zeespiegels.
